Wervelwind van toevalligheden
[Recensie] Het heeft maar liefst tien jaar geduurd voordat Sira uitkwam, de opvolger van Het geluid van de nacht van María Dueňas. Het voelt alsof er in al die tijd niets is gebeurd. Het gaat gewoon verder waar het gebleven is met dezelfde personen, een wervelwind van gebeurtenissen, en met veel aandacht voor de historische achtergrond van de verschillende plaatsen van handeling.
Turbulent leven
Sira komt na een aantal turbulente jaren terecht in Palestina. Zij is inmiddels getrouwd met Marcus, althans dat was de naam waaronder hij opereerde. Hij is daar voor een nieuwe missie en raakt verzeild in het conflict tussen Joden en Arabieren, een gevolg van het Engelse mandaat. Ook Sira krijgt weer nieuwe uitdagingen. Enerzijds heeft dat met werk te maken, anderzijds blijkt zij zwanger. Er gebeurt van alles, tot op een dramatische dag het complex waar haar man zijn werk doet, wordt opgeblazen en dat terwijl zij op het punt van bevallen staat. Zij verliest haar man en krijgt vrijwel tegelijk een zoon, Victor.
Zij besluit naar Londen te gaan en trekt in bij haar schoonmoeder, vergane glorie, net als het huis dat zij bewoont. Ook hier blijft zij niet lang. De geheime dienst heeft haar nodig voor een delicate missie in Spanje, wat haar volgende tussenstation zal zijn. Daar eindigt het niet. De volgende opdracht dienst zich aan en zij vertrekt naar bekend terrein: Marokko.
Je kunt onmogelijk beweren dat zij een saai leven heeft. Haar missies brengen haar op levendige plaatsen en brengen haar dichtbij hooggeplaatste personen, zoals Franco en Eva Peron. Het is allemaal niet zonder gevaar. Alsof dat niet genoeg is, duikt er ook een demon uit haar verleden op: de man die haar bestal en haar berooid en hoogzwanger achterliet. Ook met hem moet zij zien af te rekenen en dat valt niet mee.
Tweeluik
Sira sluit naadloos aan op het voorgaande boek. Het is meer van hetzelfde: gevaarlijke opdrachten en een privéleven dat ook nog heel wat complicaties met zich meebrengt. Heel wat personen die een rol hadden in Het geluid van de nacht komen ook in dit boek terug. Dat wil niet zeggen dat je dit boek niet los kunt lezen, maar om het belang van personen en gebeurtenissen op waarde te kunnen schatten, moet je eigenlijk wel het voorgaande boek eerst lezen.
Het toeval speelt een te grote rol in dit boek. Op de meest onverwachte momenten en plaatsen duiken personen uit haar verleden op. Meestal gaat het dan om precies de juiste mensen die haar uit de brand kunnen helpen als zij weer eens in een lastige situatie verzeild is geraakt. En dat komt nogal eens voor. Het kan natuurlijk een enkele keer gebeuren, maar het aantal keren dat en vooral de momenten waarop diegenen ineens opduiken tart de geloofwaardigheid.
María Dueňas had ook best wat zuiniger met woorden kunnen zijn. Er zijn verschillende passages die je zonder probleem kunt overslaan. Bijvoorbeeld bijna een halve pagina met een opsomming van journalisten, de media waarvoor zij werken en uit welk land die komen is onnodige bladvulling. Dat komt nogal eens voor.
Er is meer wat geschrapt had kunnen worden. “Hij had naar achteren gekamd haar en was gemiddeld aantrekkelijk, niet heel erg en niet heel weinig.” Het stuk na de komma voegt niets toe. Ook dat komt te vaak voor.
Spannend en boeiend, ondanks te veel overbodige tekst. Dat laat onverlet dat Sira heel gemakkelijk leest. María Dueňas is goed in staat om de lezer bij de les te houden. Er gebeurt van alles, bij vlagen is het razend spannend, als je eenmaal begint te lezen vliegen de uren om.
—
Eerder verschenen op jkleest
