De boeiende bespiegelingen van een dromerige puber
‘Mia opende haar ogen en gaf me een mysterieuze blik. Ze deed graag alsof ze een puzzeltje was dat ontrafeld wilde worden, maar als ik dan ging wroeten kwam er niks. Optie één, ik was een slechte puzzelaar. Optie twee, Mia was een kutpuzzel.’
De zestienjarige Kever probeert de wereld en zijn plaats daarin te begrijpen. Het lukt niet erg, en nadat hij is afgewezen door zijn eerste grote liefde Mia, van school is gestuurd en diezelfde avond zich uit onmacht verschrikkelijk heeft bedronken, besluit hij de volgende ochtend op bezoek te gaan bij de jongere broer van zijn vader in Sneeuwdorp. Kever, een intelligente en dromerige jongen met een voorliefde voor videogames en stripverhalen, begint daarmee aan een weekend waarin hij tijdelijk ontsnapt aan de verwarring van zijn dagelijks leven, om alleen maar in nieuwe verwikkelingen terecht te komen.
Kever had zijn sociaal nogal onbehouwen oom Boris bij toeval ontmoet op een verzamelbeurs voor videogames en ze blijken prima met elkaar te kunnen communiceren op basis van Tetris. Boris stelt geen vragen bij het plotselinge bezoek en neemt zijn gast zonder enig ceremonieel mee op sleeptouw door het dorp en naar de kroeg, waar Kever kennismaakt met de vrienden van zijn oom. Hij raakt betrokken bij de levens en conflicten van deze twintigers en dertigers en wordt – alleen voor het weekend! – verliefd op een wat instabiel meisje dat achter Boris aanloopt maar zich Kevers aandacht wel laat aanleunen. Ondertussen denkt hij na over zijn liefde voor Mia, zijn zoektocht naar een identiteit met bijpassende toekomst en hoe het allemaal zover is gekomen. Zijn belevenissen en bespiegelingen worden afgewisseld met dagdromen over planeet Fractalus, Kever’s tentatieve ontwerp voor een stripverhaal.
De intelligent geschreven roman bestaat uit korte hoofdstukken, opgebouwd uit nog kortere passages waarin Kevers belevenissen in Sneeuwdorp, flashbacks naar zijn relatie met Mia en fantasieën over Fractalus elkaar afwisselen. De soepele overgangen tussen tegenwoordige en verleden tijd en tussen realiteit en fantasie volgen Kevers gedachtesprongen en associaties en creëren zo een vloeiende lijn in de monologue intérieur van de hoofdpersoon. De escapistische fantasieën over de gebeurtenissen op planeet Fractalus
functioneren als een Kafkaëske alternatieve dimensie, een bewust onderbewustzijn waar alle personages uit het verhaal ook hun eigen plaats hebben in Kevers fantasie en de gebeurtenissen op een freudiaanse manier zijn visie op de realiteit reflecteren. Het verhaal wordt verteld in de eerste persoon en Kevers taalgebruik is jong, typerend voor zowel zijn leeftijd als voor zijn generatie zonder daarbij geforceerd aan te doen.
Sneeuwdorp is een boek dat soms overloopt van de symboliek. De lezer wordt echter niet overspoeld met clichématige overeenkomsten en vergelijkingen, de symboliek vind je in de juist ongekunstelde gedachtegangen van een puber die met een zekere vertwijfeling in alles zoekt naar aanknopingspunten om de wereld te begrijpen en betekenis te geven. We volgen de soms verrassend wijze, soms aandoenlijk naïeve gedachten van de onpretentieuze en grappige Kever en zijn zoektocht naar inzicht. Hij pretendeert weinig en verwacht ook geen wereldschokkende ontwikkeling door te maken in zijn weekend in Sneeuwdorp.
‘In de schemering begint het sneeuwen voorzichtig opnieuw. Een vers laagje sneeuw maakt alles glad. Het verbergt de oneffenheden van de dag. Ik vergeet dat ik me verveeld heb, dat het hier net zo geestdodend is als het thuis zou zijn geweest.’
Wat vooral zo mooi is aan Sneeuwdorp, is de oprechtheid en echtheid van de hoofdpersoon. De jonge schrijver Niels ’t Hooft (1980), die met Sneeuwdorp zijn tweede roman heeft gepubliceerd, heeft van Kever een levensecht en boeiend personage gemaakt dat je met alle liefde een weekend volgt in zijn pubertijd. Kevers leven wordt er niet makkelijker op na zijn weekend in Sneeuwdorp, en hij begrijpt ook niet ineens de wereld. Maar de auteur laat zijn hoofdpersoon in alle vrijheid zoeken naar betekenis en dromen over romantiek. En dat doet hij heel oprecht.
