IJzingwekkende prequel
[Recensie] Samuel Bjørk heeft in de reeks met Holger Munch en Mia Krüger al drie spannende boeken uitgebracht. Nu laat hij ons, zijn lezers, kennis maken met een jongere versie van deze twee mensen. Het verhaal speelt zich ongeveer twintig jaar geleden af.
Holger heeft dan net zijn nieuwe onderzoekseenheid mogen formeren die uit de beste rechercheurs bestaat. Mia is nog een buitengewoon getalenteerde studente aan de politieacademie. De onderzoekseenheid wordt geconfronteerd met een dubbele moord op twee jongetjes. Zij zijn op een opvallende manier in de natuur weggelegd met een dode vos tussen hen in. De manier waarop de jongetjes gevonden worden, doet denken aan een soortgelijke moord in Zweden, acht jaar geleden. Er zijn opvallend veel paralellen en Holger gaat met zijn team aan de slag.
In het begin van het onderzoek wordt hij getipt door de directeur van de politieacademie, Mia heeft opvallende resultaten gescoord bij een aantal tests. Ze blijkt bedreven te zijn in het zien en herkennen van de kleinste details die het verschil kunnen maken in een (moord)onderzoek, zou Mia geen goede aanwinst zijn voor het team van Holger? Na een gesprek met Mia is Holger al snel om, de onervaren Mia mag meteen aan de slag met een aantal foto’s van de vindplaats van de jongetjes. Haar oog valt op een piepklein detail en werkt dat uit. Het team heeft daardoor het eerste, veelbelovende, aanknopingspunt. Zou het een doorbraak in het onderzoek kunnen zijn?
Deze prequel maakte me heel nieuwsgierig, vooral naar de nog piepjonge Mia die in de overige delen zo’n depressieve indruk maakt. Heerlijk om haar eens in een andere rol mee te maken. Jong maar met een sterke wil. Naast haar werk altijd op zoek naar Sigrid, haar tweelingzus. Ze is daarbij volhardend en taai. Maar ook nog heel onzeker als het om haar vaardigheden als profiler gaat. De kennis die ze daar over heeft komt uit boeken en op haar intuïtie durft ze nog niet volledig te vertrouwen. Ook Holger en zijn trouwe teamleden zijn natuurlijk een stuk jonger al zie je bij Holger al wel de ‘vaderlijke’ verantwoordelijkheid voor Mia. Holger worstelt met zijn rol als man en vader in combinatie met zijn drukke, tijdrovende baan. Hij weet dat hij zijn gezin tekortdoet maar kiest toch steeds meer voor zijn werk.
Het verhaal kent een aantal verhaallijnen die in het begin helemaal niets met elkaar te maken hebben. Daardoor lijkt het alsof het verhaal van de hak op de tak springt, in werkelijkheid is het een vakkundig opgebouwd plot waarin de verhaallijnen steeds dichter naar elkaar toe lopen. Bjørk heeft een gedetailleerde schrijfstijl, de setting van het verhaal is voor hem van groot belang, hij besteedt daar veel aandacht aan. Daar houd je van, of niet. Persoonlijk vind ik het van meerwaarde voor het verhaal.
De plot is ingewikkeld en krijgt nog een aantal onverwachte wendingen mee. Dan blijkt pas hoe goed het geheel in elkaar zit. De rechercheurs van Bjørk zijn mensen van vlees en bloed, ze maken dus fouten en zijn niet volmaakt. Hij laat ons toe in hun gedachtewereld, we twijfelen met hen mee en voelen hun dilemma’s. Dit gaat ten koste van het tempo en de spanning maar voegt mijns inziens ook veel toe aan het verhaal. Al met al voor mij een prima en evenwichtige Scandinavische thriller, vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
