Projectontwikkeling in Amsterdam 1877-1940
[Signalering] De woningmarkt is een heet hangijzer. Politieke visies en concrete belangen botsen hier vaak hard. Dit geldt ook voor de geschiedschrijving, waarin zeker de rol van projectontwikkelaars omstreden is. Ze zijn veelal onmisbaar, maar ook bijna altijd verdacht, omdat ze aan de projecten willen verdienen. Rens Smid wil het negatieve beeld van projectontwikkelaars bijstellen. Hij analyseert de rol van de private sector bij de uitbreiding van Amsterdam van 1870 tot 1940, toen projectontwikkelaars driekwart van de meer van de 134.731 nieuwe woningen bouwden. Smid geeft de aannemers, makelaars, timmerlieden, stukadoors en architecten die in projecten investeerden een gezicht, al leidt dat soms wel tot lange opsommingen. Terwijl de gemeente steeds actiever bepaalde wat waar gebouwd mocht worden en de infrastructuur rondom nieuwbouw ontwikkelde, gingen projectontwikkelaars steeds professioneler en grootschaliger te werk.
Volgens Smid is de ophef over speculatie, oneigenlijke tussenhandel, slechte huizen, hoge huren en hypotheekbanken als ‘geldwolven’ overtrokken. Waarom er zo’n grote kloof bestond tussen deze opgeklopte perceptie en de weinig opzienbarende praktijk komen we niet te weten. Blijkbaar is de woningmarkt zo ondoorzichtig, dat verdachtmakingen nauwelijks te weerleggen zijn.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
