“Shit, die vent heeft een krokodil”
[Recensie] Op een schaal van college materieel strafrecht (1) tot om half 4 ’s nachts een grap horen en zo hard lachen dat je niks anders kan doen dan huilen (10), hoeveel feels: 7
Ik ga niet zeggen dat dit het beste boek is dat ik ooit gelezen heb. De auteur valt hier en daar in herhaling en geeft informatie over Kellen en zijn achtergrond die hij al ontelbare keren eerder heeft gegeven. Maar dat neemt niet weg dat dit boek zo ontzettend fijn is. Dit is typisch zo’n serie die het niet moet hebben van de worldbuilding of van de veel te ingewikkelde plotlijnen. Nee, de Spellslinger serie moet het hebben van de personages en de dynamiek tussen hen. En wow, wat was die dynamiek in dit boek fantastisch!
Daarentegen zat er geen plot in dit boek. Gewoon echt helemaal niks. Er was geen doel waar van begin tot eind naartoe gewerkt werd, of een opdracht die moest worden uitgevoerd. Schaduwzwart is gewoon het verhaal van Kellen, zijn soort-van-mentor-maar-ook-weer-niet Ferius en zijn bloedlustige eekhoornkat Reichis. Het klinkt als een format voor een jaren ’90 sitcom met een vleugje fantasy. En om eerlijk te zijn? Dat is het ook gewoon.
Een boek is balans. De juiste hoeveelheid plot tegenover de juiste hoeveelheid personage. Als het ene aspect wat minder weegt, moet een ander aspect daarvoor compenseren. En ik denk dat dat in Schaduwzwart perfect gelukt is. Misschien is er iets minder een duidelijk groot verhaal dat Kellen probeert te vertellen, maar ik hing wel volledig aan zijn lippen. Ik wilde alles horen wat hij te vertellen had, en kon gewoon niet stoppen met lezen. Deze serie ontwikkelt zich niet als de fantasyserie die ik had verwacht, maar dat maakt me echt helemaal niet uit. Zolang er maar zinnen als “Shit, die vent heeft een krokodil” zijn en Reichis die iedere pagina wel iets zegt waardoor ik hardop moet lachen, dan vind ik alles best.
Van de achterflap
“Vier maanden nadat Kellen zijn bevolking is ontvlucht, blijkt hij nog slechter te zijn in overleven als vogelvrijverklaarde dan als magiër. En dat zijn enige bondgenoten een opschepperige kaartspeler en een stelende eekhoornkat zijn, helpt ook niet al mee.
Dan ontmoet hij Seneira, een geblinddoekt meisje dat niet blind is. Haar geheimen betrekken Kellen bij een samenzwering van magie, chantage en moord. Het is aan Kellen om de magiër te vinden die verantwoordelijk is voor de slachtoffers van deze mystieke plaag, beter bekend als het schaduwzwart… Kan hij op zijn verstand vertrouwen om in leven te blijven in het land van de Zeven Zanden?”
—
Eerder verschenen op www.allthefeels.nl
