Een indrukwekkend, gelaagd werk
[Recensie] Amabel Cain staat centraal in Spiegelend verleden, de nieuwste roman van auteur Peter Mulhuijzen. Amabel is psychotherapeute in New York en beleeft tijdens, haar vakantie in Normandië, een schokkende ervaring op een verlaten kerkhof: een tweeledige confrontatie met haar verleden. Deze aangrijpende gebeurtenis luidt een nieuwe fase in haar leven in.
Mysterie
De vragen en mysteries stapelen zich op. Zo is daar de aantrekkelijke Jonathan Drew die bij haar in therapie komt. Welk mysterie verbindt hen beiden? Even raadselachtig is de terugkerende droom van de vrouw uit een andere tijd die uit een spiegel stapt en zinspeelt op iets uit Amabel’s ‘verleden achter haar verleden’. Haar leven raakt nog meer uit zijn voegen als het in New York tot een emotionele climax komt. De aanwijzing van de vrouw in de spiegel volgend, besluit Amabel terug te keren naar Wales, het toneel van haar kindertijd. Een onverwachte hereniging opent de deur naar donkere familiegeheimen die zich afspeelden in het vervloekte huis waarin zij is opgegroeid en die een groot stempel drukten op haar leven.
“Ik lig op een strand met zilverwit zand in de schaduw van palmbomen. Een stralende zon in een strakblauwe hemel kijkt op me neer en verwarmt me op een aangename manier waardoor ik me licht voel.”
Gedreven door haar verlangen weer verenigd te worden met Jonathan, gaat Amabel op zoek naar wat er verborgen is achter het mysterie dat haar onzichtbaar verbindt met de liefde van haar leven.
Aangrijpend
Dat Mulhuijzen prachtig kan schrijven behoeft geen enkel betoog en ook met Spiegelend verleden levert deze auteur weer een indrukwekkend, gelaagd werk af. Zijn uiterst mooie en gedetailleerde schrijfstijl is op zich al een genot. Daarnaast bevat ook dit nieuwe boek van Mulhuijzen weer een bijzonder fraai en aangrijpend verhaal, waarbij de gevoelens en emoties van het hoofdpersonage heel mooi in woorden zijn gevat. Samen met zijn lezers graaft Mulhuijzen in het verleden van zijn hoofdpersoon die overigens bijzonder goed wordt gekarakteriseerd.
“Ze schuifelde weg; haar nakijkend was ik me bewust van het grote contrast tussen haar broze lichaam en haar levendige, messcherpe geest. Maar meer nog voelde ik dankbaarheid dat ik haar weer gevonden had.”
Het is mij een raadsel waarom Peter Mulhuijzen nog niet veel breder is doorgebroken. Want ook deze roman is weer een pareltje.
—
Eerder verschenen op Hannek Tinor-Centi
