Achtste Kepler glipt over het randje van geloofwaardigheid
[Recensie] Wanneer de zestienjarige Jenny na schooltijd naar huis vertrekt, wordt ze ontvoerd. Na vijf lange jaren wordt haar lichaam eindelijk gevonden. Ze blijkt nog niet zolang geleden te zijn gestorven. De enige getuige van de moord blijkt een warrige man te zijn met psychische problemen. Als er daarna echter weer iemand wordt ontvoerd, begint de klok te tikken.
Lars Kepler is een gevestigde naam in de wereld van de Scandinavische thrillers. Het is daarbij een pseudoniem voor het Zweedse schrijverskoppel Alexander en Alexandra Ahndoril. Hun reeks rond inspecteur Joona Linna is een groot succes. Spiegelman is het achtste deel in deze bekende serie. Wederom een heel spannend en meeslepend boek.
Inspecteur Joona Linna bijt zich zoals altijd in het onderzoek vast. Het is pas als er opnieuw een jonge vrouw verdwijnt en Joona iets opmerkt dat hij aan een oude zaak kan koppelen, dat het onderzoek echt in gang schiet. Er zijn daarbij verschillende verhaallijnen. Naarmate het verhaal vordert groeien deze naar elkaar toe.
De plot van Spiegelman zit goed in elkaar, maar mocht best wat origineler zijn. Het is ook luguber, met martelingen. Joona geraakt zelf ook in gevaarlijke situaties waarbij geweld niet wordt geschuwd. Met de nodige doden en gewonden tot gevolg. Hierdoor is Spiegelman toch wat minder realistisch en geloofwaardig als gehoopt.
Deze reeks draait om Joona Linna, zijn karakter is uitgebreid gevormd in eerdere boeken. Evolutie is amper te merken. Gelukkig is er ruimte voor nieuwe personages en oude bekenden, zoals hypnotiseur Erik Maria Bark en commissaris Saga Bauer.
Lars Kepler heeft een aangename schrijfstijl. Taalkundig is het gemakkelijk te begrijpen, en vrij direct, waardoor het verhaal vaart krijgt. De vele details in het Spiegelman wijken echter soms af van waar het echt toe doet.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Perfecte Buren
