Roadtrip door de VS
[Recensie] Springbonen van Wanda Bommer gaat over onderzoeksjournalist Claire Kouwenaar heeft voor haar gezin de ultieme road-trip gepland; ze gaan samen een paar weken op reis door het zuidwesten van de Verenigde Staten. Niet alleen omdat dit een lang gekoesterde wens van haar man Rogier was, maar ook omdat ze het gezin dichter bij elkaar wil brengen.
Claire is een pitbull en dit keer heeft ze zich vastgebeten in een onderzoek naar de schadelijke bijwerkingen van een vaccin. Dit resulteert niet alleen in een supergedreven Claire, maar ook voor tig discussies tussen haar en Rogier. Hij is advocaat en op een ander manier gemengd in de wereld van farmacie. Zo heeft eenieder weer een eigen belang. Afgezien van dit zakelijke meningsverschil, is ook de verstandhouding met hun tweelingdochters niet meer wat het geweest was. Zij zijn juist erg gefocust op hun broertje, waarvan ze sinds kort weten dat hij in al een vroeg stadium van de zwangerschap door hen is geabsorbeerd. Dit zorgt voor een ongezonde sterke fascinatie, want de tweeling betrekt hun broertje overal bij.
Het zal ook vast van hem komen dat ze Rogier tegenwoordig ‘Loser’ noemen, omdat ze op zijn Facebook-account hebben gespiekt en erachter zijn gekomen dat hun vader er een minnares op nahoudt. De road-trip vordert en de spanningen nemen toe. De reis die bedoeld was om hen dichter bij elkaar te brengen lijkt juist het tegenovergestelde gevolg te hebben. Het neemt zelfs gevaarlijke proporties aan.
Vlot geschreven
Net zoals Bijvangst is Springbonen ook met een vlotte pen geschreven. In eerste instantie moest ik even wennen aan de personages die wisselend aan het woord komen. Maar juist hierdoor ken je de gezinsleden goed kennen. We lezen over Claire en haar onzekerheden; haar teleurstelling wanneer haar man Rogier niet enthousiast kan reageren op de trip die zij met zoveel zorgvuldigheid voor hem en hun kinderen heeft samengesteld. Rogier, die elk moment aangrijpt om zijn minnares in Nederland te berichten.
Ook zijn twijfels over het werk en over zijn vrouw worden haarscherp duidelijk. En dan hebben we de tweeling, nou ja eigenlijk de drieling. Want hun broertje is duidelijk de persoon die de lakens uitdeelt. Ik vind ze grappig, ze hebben grappige opmerkingen maar kunnen ook echt irritant zijn zoals 13-jarigen dit kunnen. Inclusief bijdehante opmerkingen. Alleen blijf ik hun obsessie voor hun ongeboren broertje vreemd vinden. Waar wil Bommer naar toe met deze uit de klauwen gelopen obsessie?
Op bijzondere wijze cirkelt Bommer naar de afwikkeling van haar verhaal. Het is net als de reis die Claire en Rogier maken; het is met zorgvuldigheid uitgestippeld maar onvoorspelbaar wat het met hun huwelijk doet als ze het eindpunt hebben bereikt. De plotwending was niet geheel verrassend maar toch ook weer wel. Enigszins verbaasd luisterde ik de laatste paar minuten van dit luisterboek. Het blijft een vreemd boek, maar wel op een goede manier.
—
Eerder verschenen op Boekenz
