Een prachtig geschreven historische roman
[Recensie] Met Tijden van vuur nam Kate Mosse ons twee jaar geleden zowel mee naar Zuid-Afrika in 1862 als Languedoc in 1562. In Zuid-Afrika leerden we een vrouw kennen die kost wat kost het dagboek van haar familie probeerde te beschermen. Dit dagboek bevat haar familiegeschiedenis, namelijk het verhaal van Minou Joubert en Piet Reydon dat zich afspeelde tussen 1562 en 1594 in Languedoc. Tijden van Vuur was dan ook het eerste deel van de nieuwe trilogie over Milou Joubert en haar familie. Nu is Kate Mosse eindelijk terug met het langverwachte vervolg Stad van Tranen, waarbij een sprong wordt gemaakt van tien jaar en niet alleen oude bekenden terugkeren maar waar we ook kennismaken met nieuwe personages zoals Minou’s kinderen en de Amsterdamse Cornelia.
“Als we fouten uit het verleden niet kennen, hoe moeten we dan leren om ze in de toekomst te voorkomen?
De geschiedenis is onze leraar”
Franschoek 1862: De vrouw probeert nog steeds het dagboek van haar familie te beschermen. Haar oude vijanden proberen deze ook nog steeds te bemachtigen, maar dan krijgt ze plots hulp uit een onverwachte hoek.
Parijs 1572: Minou en haar familie worden uitgenodigd om de koninklijke bruiloft tussen de hugenootse Hendrik van Navarra en de katholieke Margaretha van Valois (dochter van Catherina de Medici) bij te wonen. De bedoeling van dit huwelijk is om vrede te brengen in Frankrijk dat gebukt gaat onder de vele religieuze oorlogen tussen de Hugenoten en Katholieken. Minou en haar familie behoren tot de gemeenschap van Hugenoten in het grotendeels Katholieke Frankrijk en hebben het daarom niet altijd even makkelijk. Ze beslissen om in te gaan op de uitnodiging en naar Parijs te gaan om daar het huwelijk bij te wonen in de Notre-Dame.
Ondertussen wordt de Amsterdamse Cornelia naar Parijs gestuurd door haar vader om Piet een persoonlijke boodschap te bezorgen. Maar dan breken er onverwacht onlusten uit die uitmonden in een ware slachtpartij. Milou en haar familie zijn genoodzaakt om Parijs te ontvluchten en Cornelia zal hen hierbij een handje helpen. Maar de familie raakt onderling verspreid en ze weten niet of ze elkaar ooit nog zullen kunnen terugvinden. Bovendien duikt hun oude vijand Vidal weer op, die ook heel wat roet in het eten rondstrooit.
Met Stad van tranen stapt Kate Mosse even buiten haar comfortzone, het boek brengt ons namelijk niet alleen terug naar haar geliefde Occitanie, maar ook naar Parijs en Amsterdam.
Terwijl je het boek leest ga je je meer en meer realiseren dat religies doorheen de eeuwen heen steeds voor onlusten en nutteloze oorlogen hebben geleid. Telkens wil de éne religie zich boven de andere stellen. Hoewel het boek niet gebaseerd is op waargebeurde feiten, is de historische setting wel accuraat en correct weergegeven. In een kort voorwoord staat de auteur stil bij de historische gebeurtenissen van de Bartholomeusnacht in 1572. Hiermee heeft ze de lezer niet alleen een korte inleiding bij het verhaal maar krijg je ook direct mee wat fictie is in het boek en wat niet. Hiernaast krijg je ook nog een lijst van de belangrijkste hoofdrolspelers van het verhaal, opgedeeld in fictieve en historische personages. Dit is wel handig omdat er heel wat namen in voorkomen en het kan dienen als een kort geheugensteuntje voor het eerste deel Tijden van Vuur, dat reeds een tweetal jaar geleden gepubliceerd werd.
Net als in haar vorig werk heeft Kate Mosse weer een zeer grondige en uitgebreide research gedaan. Ze kent de streek, de taal, de gewoonten en de geschiedenis goed. Met veel liefde en oog voor detail zal ze dan ook het verhaal van Milou en haar familie brengen, maar wanneer de setting veranderde van Frankrijk naar Amsterdam miste ik de passie van de auteur zoals ze deze heeft voor Frankrijk. Het verhaal werd doffer en ietsje langdradig hierdoor. Misschien omdat ze de regio minder goed kent? Maar dit is dan ook het enige puntje van kritiek. Stad van Tranen blijft zeker een aanrader voor iedereen die houdt van een goede historische roman.
De personages zijn opnieuw bijzonder te noemen en is Milou een sterke vrouw die telkens op zoek gaat naar het goede in iedereen. Ze komt bovendien op voor waar ze in gelooft. Ik blijf mij afvragen hoe ze Piet na het voorval van Parijs kon vergeven? Vidal, de grootste vijand van Milou en Piet, jaagt op relikwieën en lijkt wel onmogelijk te stoppen. Hij doet er alles aan om zijn doel te bereiken en gaat soms letterlijk over lijken.
Ook besteedt de auteur terug veel aandacht aan hoe haar personages zich gedragen binnen hun omgeving. Dit laatste in combinatie met de prachtige beeldende schrijfstijl van Kate zorgt ervoor dat je je echt waant in de zestiende eeuw.
Hoewel het boek een redelijk dikke pil is leest het zeer vlot, het bevat een honderdtal korte hoofdstukjes die zorgen voor een aangenaam leesplezier. De auteur heeft een vlotte pen en waar nodig heeft ze voldoende aandacht aan details, dit zonder te overdrijven en de lezer te overstelpen. Het verhaal zelf gaat naast de religieuze oorlogen en liefde ook over trouw, familiewaarden, vriendschap en verraad. Kortom het is weer een pareltje uit de pen van Kate Mosse. Stiekem ben ik toch benieuwd of ook deze trilogie zal verfilmd worden zoals voorgaande met Het verloren Labyrint.
Hoewel je Stad van Tranen ook perfect als een standalone zou kunnen lezen, raad ik het bij deze niet aan, omdat je dan ergens de essentie van het verhaal zult missen. Bovendien zou ik zelfs ook aanraden om de eerder verschenen Languedoc trilogie te lezen. In Stad van Tranen zijn er namelijk hier en daar verwijzingen naar Het verloren Labyrint het eerste deel van deze Languedoc trilogie.
Het boek eindigt met een cliffhanger die je zeker niet zult zien aankomen en het doet je onmiddellijk verlangen naar deel drie. Ik kijk er alvast naar uit en hoop dat het deze keer niet langer dan twee jaar zal duren.
Kortom Stad van Tranen is weer een prachtig geschreven historische roman. Geschiedenisliefhebbers zullen het verslinden. Vier dik verdiende sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
