Je waant je echt in het Berlijn van de jaren 40
[Recensie] Friedrich is de zoon van een Zwitsers echtpaar, dat door de tweede wereldoorlog uit elkaar gedreven wordt. Friedrich besluit om als kunststudent naar Berlijn te trekken. Hij wil daar met eigen ogen de oorlog en de impact daarvan gaan aanschouwen. Daar, op de kunstacademie, wordt hij verliefd op de mooie, mysterieuze Kristin. Maar wat blijkt, ze is niet wie ze zegt dat ze is… Haar echte naam is Stella Goldschlag.
Mijn interesse voor dit boek werd gewekt bij het kijken naar een televisieprogramma op de Vlaamse televisie. Er ontstond een verhitte discussie over dit boek. Deze grote verschillen in meningen, samen met de achterflap van Stella zorgen ervoor dat ik het absoluut wilde lezen en zelf ervaren. Vanaf de eerste pagina had ik een bevreemdend gevoel bij het verhaal. Het leek wel alsof het verhaal om een mannelijk hoofdpersonage Friedrich draaide. Gaandeweg werd dan wel de focus verlegd naar de mysterieuze Kristin, ofwel Stella.
Würger lijkt fictie en non-fictie samengebracht te hebben door een fictief en een echt personage met elkaar te koppelen. Hierdoor creëert hij veel speelruimte voor zichzelf als schrijver en voor het verhaal. Hierdoor wordt het een heel dunne grens tussen de werkelijkheid en wat erbij verzonnen is. Welke elementen zijn er nu echt gebeurd en welke zijn ontsproten uit het brein van de schrijver?
Voor mij ging het allemaal wat te traag, Wurger neemt zijn tijd voor de opbouw van het verhaal en de omgeving. De sfeer scheppen doet hij zeer goed, je waant je echt in het Berlijn van de jaren 40, en in de leefwereld van Friedrich. Maar het is nu ook net dat element dat me stoorde. Het boek trok me aan omwille van het verhaal van Stella, ik had geen boodschap aan het leven en de belevenissen van Friedrich.
Ik ben totaal op het verkeerde been gezet door de inhoud en alle heisa rond het boek. Daarom kan ik iedereen alleen maar ten sterkste aanraden om het boek te lezen met een fris, onbevooroordeelde geest. Zonder je ook maar blind te staren op de achterflap. Geniet ervan alsof het een roman is. Geniet van de schrijfstijl van Würger, want schrijven kan hij zeker. En oordeel dan zelf.
Persoonlijk was ik al teveel beïnvloed door de pers, daarom bleef ik ook met een zeer dubbel gevoel achter na het lezen van het verhaal. En begrijp ik helemaal de controverse rond het boek. Ik geef dit boek graag 3 mooie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
