Een goede schrijfstijl redt dit saaie boek niet
[Recensie] Op een afgelegen eiland niet zo ver van London ligt het luxueuze hotel The Stanhope. Hannah werkt er als eventmanager. Ze raakt echter niet meer van het eiland af. Sinds enkele maanden geleden enkele gasten spoorloos verdwenen na een nachtelijke duik in het water, is ze getraumatiseerd en heeft ze schrik van water. Er doen bepaalde geruchten de ronde over die vreselijke avond, maar dan ontdekt Hannah de waarheid en is ze niet meer veilig op het eiland.
De auteur van Sterftij, S.K. Tremayne’s, woont en werkt in London, naast schrijver is hij journalist. Zijn debuut was een schot in de roos. De ijstweeling stond wekenlang hoog in de Nederlandse en Belgische bestsellerlijsten. Maar over Sterftij heb ik gemengde gevoelens. Enerzijds heeft de auteur een fijne schrijfstijl waarmee hij het verhaal op een beeldende manier brengt, alsof je een spannende thriller op tv bekijkt.
Claustrofobisch gevoel
De personages, vooral Hannah, zijn goed uitgewerkt. Je voelt met haar mee, je begrijpt haar en je kan je inleven in haar angst om het eiland. Op een slimme manier geeft de auteur zijn lezers hier een claustrofobisch gevoel. Stel je eens voor dat je lange tijd op een eiland zit, waar je niet afraakt door je eigen angsten?
De gebeurtenissen uit het heden worden vanuit Hannah’s standpunt verteld en het verleden vanuit die van haar zus Kat. Op een knappe manier brengt de auteur beide verhalen samen en blijf je als lezer getriggerd om verder te lezen. Vooral Kat’s deel houdt er de spanning in.
Maar ook al bouwt de auteur de spanning goed op, er gebeurt de eerste tweehonderd pagina’s niet veel. Er zijn weinig plotwendingen. Toch wil je verder lezen, ook al vraag je je af of er nog iets gaat gebeuren. Het boek boeit en anderzijds dan weer minder. Bepaalde hoofdstukken moet je je echt doorbijten, andere lazen dan weer als een trein. Maar et geheel kon mij niet goed vasthouden en ik raakte steeds minder geboeid. De uiteindelijke plot is dan weer origineel, die zie niet meteen aankomen.
Sterftij laat mij achter met gemengde gevoelens. De auteur heeft een stijl die mij goed bevalt, beeldend, net als in een film. Maar het verhaal zelfs is minder sterk.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
