Heerlijke vlotte thriller
[Recensie] Hilde Vandermeeren is een Vlaamse auteur. In april 2013 verscheen haar thrillerdebuut Als alles duister wordt, waarmee ze de Hercule Poirot Publieksprijs 2013 won. Haar boek Stille Grond is genomineerd voor de shortlist van de Gouden Strop 2016. En dit is nog niet alles wat ik benoem. Mijn eerste kennismaking was met het boek Stille grond en het smaakt zeker naar meer!
Tijdens een stormachtige nacht verdwijnt Ruby uit de kamer die ze deelt met haar tweelingzusje Rosie. Haar familie, haar zusjes Rosie en Eve en haar ouders, laat ze ontredderd en ontheemd achter. Niemand komt er ooit achter wat er die nacht precies is gebeurd.
Het leven van de familie Thompson is ontwricht. De ouders groeien uit elkaar en Rosie ontwikkelt in dergelijke mate psychische problemen dat thuis wonen op een gegeven moment geen optie meer is. Eve probeert zich in deze chaotische thuissituatie te redden en ontpopt zich tot een succesvol wiskunde docente. De levens van de familieleden zijn vlak en afgestompt. Tot op de dag dat er een nieuw aanknopingspunt wordt gevonden die de verdwijningszaak weer nieuw leven in blaast.
Eve besluit haar belangrijke carrière even te laten voor wat het is om de duidelijkheid te zoeken waar een ieder zoveel behoefte aan heeft.
Parallel aan het treurige verhaal van de familie Thompson loopt het verhaal van Carol die in de klauwen van een sekte leeft. Volledig gehersenspoeld en vol angst ondergaat ze het uitzichtloze leven. Steeds meer begint Carol in te zien dat de wereld niet zo is als de sekteleider zijn leden voorhoudt. Er zijn geheimen, duistere geheimen, die het daglicht niet kunnen verdragen.
Zoals een ieder al vermoed blijken deze verhalen met elkaar te maken te hebben. Lijntjes en verbindingen die Vandermeeren op kunstige wijze met elkaar weet te verbinden. Het ene verhaal doet zelfs niet onder voor het andere, want ik vond ze beide erg interessant om te volgen.
Het verhaal verloopt vlot, verzwakt eigenlijk op geen enkel punt en weet de aandacht bij de lezer vast te houden. Op enkele punten is het enigszins voorspelbaar te noemen, maar dit weerhield mij er niet van om snel door te willen lezen.
Hoewel Vandermeeren psychologie heeft gestudeerd, vond ik dit onderdeel wat minder belicht. Ik had graag meer diepgang gezien in de psychologische aspecten van een sekte en de ontwrichting van de familie waarvan een familielid wordt vermist. Mijn inziens was dit nog een beetje te oppervlakkig, het voegde voor mij in ieder geval geen nieuwe elementen of informatie toe.
Toch vind ik dat door de prettige schrijfstijl, het goede verhaal en de wijze waar op de verschillende verhaallijnen zijn verbonden en uitgediept met goede personages Stille grond een terechte nominatie is voor de Gouden Strop 2016. Het is een heerlijke vlotte thriller, ideaal voor op het strandbed, bank of in het vliegtuig.
—
Eerder verschenen op Boekenz
