Het boek past perfect in de categorie psychologische thriller
[Recensie] Stille wateren trok meteen mijn aandacht doordat het geel en groen van de tulpen er echt uitspringt op een witte achtergrond. De kaft heeft wat vrolijks, maar toch ook wel wat duisters doordat een van de tulpen geknakt is. De flaptekst zorgde ervoor dat ik nog nieuwsgieriger werd aangezien ik van dezelfde leeftijd ben als Sophie en vanwege mijn studie ook nog thuis woon.
Tijdens het lezen kwam ik echter al snel tot de ontdekking dat daar de gelijkenissen met Sophie ophielden. Ik snapte in eerste instantie niet hoe een volwassen vrouw zich zo aan banden laat leggen door haar ouders, maar gaandeweg werd duidelijk dat er in het verleden iets is gebeurd, wat tien jaar later diepe wonden heeft achtergelaten. Doordat het verhaal afwisselend in het heden en verleden werd verteld, krijg je als lezer steeds meer informatie over wat Sophie allemaal heeft moeten doorstaan en langzaamaan kreeg ik medelijden met haar.
De zussen Nagelkerke weten Sophie erg goed neer te zetten. Ze wordt beschreven als een vrouw die gedurende haar leven veel heeft meegemaakt en destijds niet de juiste hulp heeft gekregen. Ook de andere personages worden erg goed omschreven waardoor je over iedereen wel een oordeel kan vellen, zowel positief als negatief. Het boek past dan ook perfect in de categorie psychologische thriller aangezien de spanning niet in actie zit, maar zich juist in het brein afspeelt.
Wat ik wel erg jammer vond is dat ik al snel een idee kreeg over wat er tien jaar geleden precies gebeurd is en dit bleek achteraf ook juist te zijn. Hierdoor ging ik niet meer lezen om de puzzelstukjes te kunnen plaatsen, maar enkel om mijn vermoeden te bevestigen. Hierdoor leverde het verhaal qua spanning in. Toch heb ik grotendeels echt genoten van het verhaal en de schrijfstijl van de zussen. Ik vind het altijd erg bijzonder dat twee mensen een verhaal kunnen schrijven zonder dat je dit als lezer merkt. Ik kan me immers voorstellen dat er soms meningsverschillen ontstaan over hoe een bepaalde gebeurtenis opgeschreven wordt.
Ondanks dat Stille wateren voor mij iets te voorspelbaar was, is het een boek waarbij je als lezer echt de beelden voor je ziet. Je leert de personages erg goed kennen en irritatie en medelijden wisselen elkaar telkens af. Ik vind het persoonlijk altijd erg positief wanneer een auteur, of in dit geval auteurs, dit voor elkaar krijgt. Het boek beoordeel ik dan ook met 3,5 ster en ik hoop dat de zussen nog meer boeken gaan schrijven.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
