[Recensie] Boerenzoon Arjan Swinkels had zich voorgenomen vooral niet in de modderige voetsporen van zijn ouders te treden. Dat lijkt in eerste instantie aardig te lukken: hij studeert, vindt een kantoorbaan en koopt een appartement in de stad. Het ‘burgerlijke leventje’ bevalt hem prima. Maar na een aantal jaar verlangt Swinkels terug naar de vrijheid, de natuur en de ruimte van het platteland. Het boerenleven roept en Swinkels besluit zijn droom te volgen. Op zíjn manier.
Stoerderij
In 2010 start hij de Stoerderij, een kleinschalig boerenbedrijf, met de waterbuffel als onconventionele veekeuze. In ‘Stoer’ beschrijft Swinkels hoe hij met vallen en opstaan zijn boerenleven vormgeeft en een succesvolle onderneming op poten zet. De eigenzinnige buffelboer uit het Brabantse Breugel schrijft met veel humor en zelfspot. Over zijn idealisme – “ik was donkergroen en had bij wijze van spreken een poster van Jesse Klaver boven mijn bed kunnen hangen” – en de zoektocht naar nuance – “na verloop van tijd begon ik mezelf een irritante kerel te vinden”. Maar tot het eind blijft hij trouw aan zichzelf en het welzijn van zijn buffels.
Sympathiek
Het maakt Stoer een sympathiek, vermakelijk en bij vlagen ontroerend boek, dat een mooi inkijkje geeft in het leven van “de beste prutser van Nederland”, zoals Swinkels zichzelf omschrijft.
—
Eerder verschenen op Vleesmagazine
