Roerend verhaal lijdt onder langdradigheid en afgeraffelde plot
[Recensie] Het verhaal begint op 23 Augustus 1966, volgens Stof de laatste dag in het leven van Simon James. De wereld gaat ten onder aan een grote, zwarte stofwolk die dodelijk is. Helaas ook voor Lisa, de vrouw van Simon en hun zoontje Charlie.
Laatste uur heeft geslagen
Ook Simon denkt dat zijn laatste uurtje is geslagen, tot hij wordt overvallen door een aantal mannen is speciale pakken. Hij wordt door hen Adam genoemd en hij moet zich tegen hun zin omkleden om mee te gaan naar de cocon. Dit alles in opdracht van Kim. Wie zij is blijft lang geheim, net als de Eva die samen met hem de cocon in moet.
Dubbeltalig
Bijzonder aan Stof is dat het geschreven is in zowel het Engels als het Nederlands. De Belgische auteur (tevens uitgever) heeft een voorliefde voor schrijven in het Engels. Haar boeken komen daarom dubbeltalig uit.
Liefde, verdriet en afscheid
Het vlotlezende Stof wisselt van tijden. Hoe onwaarschijnlijk het verhaal ook is, je kon het toch goed meebeleven. Er zijn erg weinig personages, maar Simon wordt heel menselijk neergezet. Het raakt je om te lezen over liefde, verdriet en afscheid nemen. Je voelt zijn emoties en worstelingen. Voor de mannen in de pakken kon ik totaal geen sympathie opbrengen.
Langdradig
Hoe knap het verhaal ook in elkaar zit, wordt het toch langdradig. Je voelt dat er wat staat te gebeuren, maar dit laat lang op zich wachten. Is dan daar het moment dat Adam (Simon) de cocon ingaat, wordt dit juist afgeraffeld. Het plot is geweldig, maar komt uit de lucht gevallen. Wel heb ik de vraag hoe nu verder? Is het bewust een open eind van Joanne Carlton?
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
