Deze non-fictie zit vol liefde en als lezer word je daarin meegezogen
“Toen ik je verhaal begon te vertellen wilde ik het verhaal van een vrouw vertellen maar ik weet nu: jouw verhaal is dat van een mens die streed voor het recht om vrouw te zijn en tegen het niet-bestaan dat je werd opgedrongen door je leven en het leven met mijn vader.” (blz. 55)
[Recenie] Aan de hand van verschillende gebeurtenissen vertelt Louis het verhaal van zijn moeder. Zijn moeder werd jarenlang mishandeld door mannen, totdat zij voor zichzelf koos en besloot te vertrekken. Het gaat over hoe zij heeft geleden, zij zich gedroeg en ontwikkelde als moeder. Het verhaal gaat niet alleen over zijn moeder, maar ook over hoe Louis zich tegenover haar gedroeg en hoe hij over haar dacht.
De meeste stukken schrijft Louis over zijn moeder (zij) maar sommige stukken schrijft hij aan haar (jij). Deze afwisseling maakt het dat je een persoonlijk verhaal leest en de emoties kan voelen. Het is mooi om te lezen hoe hij over zijn moeder praat en tegen haar praat. Deze non-fictie zit vol liefde en als lezer word je daarin meegezogen.
Ik had het gevoel dat het een tragisch verhaal zou zijn, maar het is meer een modern sprookje. Zoals Louis in het begin over haar praatte, kreeg ik het idee dat zijn moeder inmiddels overleden was. Dat is niet zo, maar ik kan niet uitleggen waarom ik dat gevoel kreeg. Ik denk dat het de manier van vertellen is, vol respect en liefde en alles in de verleden tijd.
Het boekje leest makkelijk weg. De stijl van Louis is prettig. Soms zitten er wat lange zinnen tussen of onduidelijke stukjes, bijna poëtisch zelfs. Hierdoor is het een ander soort non-fictie dan dat ik gewend ben. Het is niet alleen maar het opsommen van gebeurtenissen, maar er zit ook echt een verhaal en een boodschap in. Dat een moeder een onvoorwaardelijke liefde voelt voor haar kind en alles voor een kind over heeft, blijkt maar weer eens uit dit prachtige verhaal van Louis. Dit boek krijgt van mij vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
