Echt grote maaltijdsalades
[Recensie] “Waar denk je aan als ik het woord ‘salade’ noem?” Die vraag stelt de Engelse auteur en foodstyliste Kat Mead in het voorwoord van haar boek Super salade. Is het in jouw ogen een koud bijgerecht met slappe slablaadjes en een saaie vinaigrette? In dat geval rekt Kat het begrip salade behoorlijk op met haar zestig recepten voor ‘echt grote’ maaltijdsalades.
Super salade is verdeeld in seizoenen. In de lente eten we salades met groene asperges en kwarteleitjes, in de zomer met allerlei fruit en in de herfst en winter bevatten de recepten bijvoorbeeld zoete aardappel, boerenkool of linzen. Ruim de helft van de recepten is vegetarisch of vegan (het was handig geweest om dat ook in het register terug te zien). Bij veel recepten staan handige tips om een gerecht geschikt te maken voor niet-vlees- of plant-only-eters of er juist iets aan toe te voegen voor de carnivoren onder ons.
De intro’s bij de recepten doen soms wat plichtmatig aan, maar de gerechten zelf zijn creatief en verrassend. Er wordt gebruikgemaakt van allerlei technieken – stomen, grillen – en leuke extra’s. Gekookte eieren worden in de gebarsten schil gemarineerd in sojasaus (‘dinosauruseieren’ noemt Kat ze). Uitgebakken spek voor de klassieke ceasarsalade maal je tot kruim. Kipfilet wordt gepocheerd in kokosmelk. Aandacht is er ook voor de verschillende smaken en texturen. Zoet, zout, zuur, umami, krokant, knapperig, zacht: niet zelden tref je het hele palet in één salade.
Een greep uit Kats suggesties: Geschaafde venkel & canellinibonen met grapefruit en granaatappelpitjes; Chili-zalm, peentjes, boerenkool & boekweit; of Salade van bavette & witlof met mais en ansjovis. Voor sommige ingrediënten, zoals hennepharten en heirloomtomaten, zul je wat meer moeite moeten doen en een concreet koopadvies of alternatief voor de niet-Britse markt was dan handig geweest. Naast smakelijk zijn de meeste salades ook visueel aantrekkelijk. Biet, radicchio, rabarber, bramen en rode ui: het levert prachtige plaatjes op. De salades zijn afwisselend in hun eentje of met meerdere tegelijk op de foto gezet. Door die verzamelfoto’s en de uitgebreide receptbeschrijvingen lijkt het boek veel tekst te bevatten, maar laat je daardoor niet afschrikken.
Soms kun je je afvragen of een gerecht met noedels, kip en pindasaus of een bord met langzaam gegaarde lamsschouder en freekeh nog wel een salade is. Maar wat dondert het? Kats maaltijdsalades zijn niet kinderachtig en kunnen, zoals ze zelf voorspelt, vast heel wat ‘salade-haters’ over de streep trekken.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws.nl
