De impact van hoogbegaafdheid bij volwassenen
[Recensie] De titel is intrigerend en roept wellicht vraagtekens op: hebben verstandelijke capaciteiten en je draai in het leven vinden dan niets met elkaar te maken? Het suggereert een bijna onoverkomelijk spanningsveld. De ondertitel, Hoogbegaafdheid bij volwassenen, zet de dingen op z’n plaats en geeft aan wat de lezer in dit boek Te intelligent om gelukkig te zijn kan verwachten.
Dat is een soort ontwikkelingspschologie en psychische analyse van mensen met meer dan gemiddelde, zelfs hoge intellectuele aanleg. Dat lijkt voor wie minder bagage heeft meegekregen wellicht vreemd en het wekt misschien ook enige jaloezie. Toch kan hoogbegaafdheid een stille en onzichtbare last zijn die mensen met zich meedragen, dat maakt dit boek wel duidelijk. De auteur, Jeanne Siaud-Facchin, is een Franse specialist op dit gebied en van het Franse origineel Trop intelligent pour être heureux? zijn maar liefst 300.000 exemplaren verkocht. Een teken dat het boek wel in een behoefte voorziet.
Siaud-Facchin eindigt haar voorwoord heel persoonlijk: “Dit boek is voor jou. Ik deel graag met jou wat ik heb geleerd en ik ben blij dat onze paden elkaar kruisen. Dank je wel voor je vertrouwen”, pagina 12.
In een kader op pagina 16 geeft de auteur onder Wat je moet weten een heldere omschrijving van hoogbegaafdheid. Het boek is vlot en helder geschreven, ook al is er aan het begin enige informatie van neurologische aard. Wie dat minder interesseert, kan het desnoods overslaan want het is voor de praktijk minder belangrijk. Jeanne legt de functie van de hersenen uit.
Hoogbegaafde mensen zijn zeer gevoelig voor emoties en indrukken om hen heen, hun zintuigen registreren meer dan gebruikelijk waardoor mensen snel(ler) overprikkeld kunnen raken.
De toon van het boek is liefdevol; het is duidelijk dat Jeanne veel ervaring heeft met hoogbegaafde mensen. Zij houdt echt van hen, probeert hen uit te leggen en wil zo begrip wekken voor hun manier van doen en laten. Het zijn “bijzondere mensen”, zo is in feite haar kernachtige samenvatting. “Stiekum hebben ze de ziel van een kind” is de zin die mij het meest trof in dit boek (pagina 160).
Deze mensen hebben ook een zekere kwetsbaarheid omdat ze ten diepste ánders zijn dan ze vaak bij medemensen overkomen. Dat maakt dat ze zich soms eenzaam en onbegrepen voelen.
Siaud-Facchin geeft veel aansprekende voorbeelden van mensen waarmee ze haar betoog illustreert. Op deze manier krijgt de lezer meer zicht op wie deze mensen zijn en kan men ze in eigen omgeving ook gemakkelijker herkennen.
Er is een apart hoofdstuk over hoogbegaafde vrouwen en een ander hoofdstuk gaat over mensen met wie het goed gaat. Jeanne Siaud-Facchin wil voorkomen dat de lezer hoogbegaafde mensen alleen maar als ‘probleem’ zou zijn. Er zijn ook mensen die én intelligent én gelukkig zijn om de titel ‘Te intelligent om gelukkig te zijn’ te variëren.
Aan het slot geeft Siaud-Facchin de mensen over wie en voor wie zij dit boek heeft geschreven een soort aanmoediging om hun capaciteiten te gebruiken. Een boek over waardevolle mensen in onze samenleving!
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
