“Ik geloof dat het hart de beste wegwijzer is”
[Recensie] Terug naar het strandhuis ademt Mary Alice Monroe’s betrokkenheid bij de milieubeweging. Het indringende verhaal van de hoofdpersonen weet te boeien, maar de eigenlijke hoofdpersonen in deze roman zijn de bedreigde onechte karetschildpadden van het Isle of Palms in South Carolina (USA). De onechte karetschildpad is een van de grootste soorten zeeschildpadden. Door het boek verweven en als inleiding bij ieder hoofdstuk wordt hun levenscyclus beschreven en worden de levens van de hoofdpersonen en hun geluk verbonden met de levenscyclus van deze schildpadden.
Hoofdpersoon Lovie Rutledge voelt zich diep verbonden met de schildpadden. Als jonggetrouwde vrouw met twee kleine kinderen, Caretta en Palmer, keerde ze – om de problemen in haar huwelijk te ontvluchten en de kinderen een onbezorgde zomer te geven – ieder jaar terug naar het strandhuis Primrose Cottage op het Isle de Palms in South Carolina. Daar richtte ze een schildpaddenwacht op, die er sindsdien voor zorgt dat de eieren die de schildpadden in de zomers op de stranden ingraven veilig kunnen uitkomen en de babyschildpadjes veilig de oceaan kunnen bereiken.
We treffen Lovie aan het begin van het boek aan op het strand, terugblikkend op haar leven en met een naderende dood in het verschiet, erop hopend de band met haar dochter te kunnen herstellen. Ze besluit na het overlijden van haar man een brief aan haar dochter te schrijven waarin ze haar vraagt haar te komen bezoeken om samen jaren van opeenstapeling uit te zoeken. Dat ze daarmee niet de paperassen van haar overleden man bedoelt, wordt al snel duidelijk.
Cara heeft op 18-jarige leeftijd met reden het huis verlaten en heeft zich zonder de hulp van haar ouders opgewerkt tot een hoge positie in de reclamewereld in Chicago. Maar die baan heeft ze nu verloren, terwijl de man met wie ze min of meer een relatie had en die binnen hetzelfde bedrijf werkte als zij, op de hoogte was van haar naderende ontslag. De brief maakt het verlangen naar haar moeder in Cara wakker en ze besluit haar in het strandhuis te gaan bezoeken.
“Voor een week, want als ze langer zou blijven, zou haar moeder haar tot waanzin drijven en zouden ze vervallen in het patroon van kibbelen en wrede woorden gevolgd door lange, mokkende stiltes.”
Het weerzien na ruim twintig jaar verloopt tastend. Cara heeft tijd nodig om de stress van Chicago achter zich te laten en tot rust te komen in het strandhuis en in de nabijheid van haar moeder. De aanwezigheid van de jonge zwangere vrouw Toy Sooner in het huis van haar moeder, doet daar aanvankelijk geen goed aan. Langzaam kan Cara zich openstellen voor het ritme van het eiland vooral wanneer ze zich – net als haar moeder – gaat inzetten voor de schildpadwacht en haar duidelijk wordt hoezeer het leven van haar moeder verweven is met het magische leven van deze oeroude wezens. Er gaan haar dan ook dingen opvallen. Zoals de vervallen staat van het strandhuis en de vermoeidheid van haar moeder.
Gaandeweg krijgt de lezer deel aan het verleden van Lovie, haar overleden man Stratton, Cara, haar broer Palmer en de jonge zwangere Toy Sooner. Lovie wil met haar dochter in het reine komen omdat ze terminaal ziek is en niet veel tijd meer heeft. Cara wil haar moeder zoveel mogelijk bijstaan maar is ook geestelijk gewond geraakt in haar jeugd, net als haar broer Palmer die daar niet mee overweg kan. Stukje bij beetje brengen beide vrouwen de tragische gebeurtenissen uit het verleden voor elkaar onder woorden en weten elkaar zo opnieuw te vinden.
Terug naar het strandhuis is een eerlijk boek, dat geleden leed niet uit de weg gaat en schoorvoetend, kwetsbaar en zoekend nieuw perspectief opent door het verleden onder woorden te brengen. In het geval van Lovie in gelovige (christelijke) taal. Het aantrekkelijke van dit boek is dat je als lezer het proces dat beide vrouwen doormaken en de oplossingen die zij vinden om met het verleden te leven kunt meebeleven. Dan blijkt er ruimte te ontstaan voor nieuwe gebaren, nieuwe ervaringen en een nieuwe liefde. Is het voldoende om op het eiland te blijven en zich te verbinden aan het werk voor de schildpadden of kiest Cara voor de promotie die in Chicago op haar wacht?
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
