Romantiek op een Schots eiland
[Recensie] Terugkeer neemt de lezer mee naar het Schotse eiland Hebridensmaragd, daar waar de zestigjarige Dough naar terugkeert. Doughs’ terugkeer is ingegeven door het feit dat zijn vader op sterven ligt en het aan Dough is om diens plek als Laird van de Hebridensmaragd over te nemen.
Dough heeft het leven niet cadeau gekregen. Hij verloor zijn vrouw en dochter, waarmee hij een bestaan en een bedrijf in Nederland had opgebouwd, en leeft voor zijn bedrijf. De dood van zijn gezin betekent dat niets hem werkelijk aan Nederland bindt. Hij verkoopt zijn bedrijf en keert terug naar het eiland waarvan hij zich had voorgenomen er nimmer meer voet aan wal te zetten. Dough verloor ook al op jonge leeftijd zijn moeder en met haar overlijden verdween elke vorm van warmte uit zijn leven. Zijn vader was een stugge, zwijgzame man die leefde volgens strikte regels. Kort na de dood van zijn moeder keert Dough niet meer terug naar huis.
Wanneer Dough dan toch weer terugkeert op Hebridensmaragd blijkt er niets veranderd. Dough is echter niet onbemiddeld na de verkoop van zijn bedrijf en met dat geld tracht hij het eiland aantrekkelijker te maken voor het toerisme. Niet iedereen blijkt echter even enthousiast over zijn vooruitstrevendheid.
Jane is eveneens lange tijd een ‘buitenstaander’ geweest op het eiland, maar weet zich uiteindelijk geaccepteerd. Kan en zal zij Dough bijstaan? Je leest het in Terugkeer.
“De overpeinzing trekt haar terug naar haar eigen aankomst op deze plek. Ook gekwetst in de liefde en gered door deze post-shop. Vrolijkheid steekt in haar de kop op bij de gedachte dat deze winkel een hoger doel dient door vrouwen met hartzeer een nieuw bestaan te geven.”
Dat De Waard een bijzonder plezierige, warme schrijfstijl heeft, behoeft nauwelijks betoog, dat heeft zij met haar eerdere verhalen meer dan bewezen. Toch weet zij met deze nieuwe novelle weer iets extra’s te brengen. Een bepaalde sfeer, de buitensluiting van het personage, de emoties, De Waard weet het uitstekend in woorden te vatten. Bovendien weet deze auteur ook in Terugkeer de omgeving weer uiterst beeldend te schetsen en zijn haar dialogen volledig geloofwaardig en nergens gekunsteld.
“De volgende ochtend is het natte mistgordijn verdwenen. In de haven dobberen zeilboten aan hun boeien en boven de bergen aan de andere kant van de haven zijn donzige wolken net dartelende schapen tegen een helderblauwe lucht.”
Kortom, Marceline de Waard levert met Terugkeer opnieuw een origineel en bijzonder fraai verhaal af.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
