"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

The Priory of the Orange Tree

Zaterdag, 16 mei, 2020

Geschreven door: Samantha Shannon
Artikel door: Sanne Wortman

A high quality high fantasy

[Recensie] Het begint al bij de prachtige cover van dit boek: felle kleuren, goed getekend, en een draak. Dat belooft wat! Op de achterkant staat nauwelijks een beschrijving van de ruim 800 pagina’s inhoud. Afgezien van lyrische aanprijzingen staat er alleen maar: 

“A world divided. A queendom without an heir. An ancient enemy awakens.”

Toch beschrijft dit het boek eigenlijk perfect: een bijzondere fantasywereld, koninkrijken verwikkeld in politieke moeilijkheden en natuurlijk Het Kwaad dat bestreden moet worden door hoofdpersonen. In die zin is The Priory of the Orange Tree eigenlijk een vrij standaard fantasyboek. Het zijn de overige aspecten die het zo geweldig maken. 

Schrijfstijl 
Samantha Shannon heeft een beeldende schrijfstijl die me doet denken aan die van Jonathan Stroud, de schrijver van de Bartimaeus Trilogie. De zinnen zijn haast poëtisch mooi en bevatten veel informatie. Er wordt uitgebreid beschreven wat er gebeurt en hoe dingen eruit zien. Dat is ook wel nodig, want Shannons fantasywereld is uitgebreid. Toch blijft er genoeg ruimte over voor eigen invulling. 
Het begint gelijk goed bij de allereerst zin van het boek: 

Boekenkrant

“The stranger came out of the sea like a water ghost, barefoot and wearing the scars of his journey.”

Vervolgens gaat deze bijzondere stijl ruim 800 pagina’s door. Het boek is hierdoor niet makkelijk om snel te lezen. Beter is het om er goed voor te gaan zitten en elk van deze mooie zinnen door te laten dringen. Zeker omdat je goed moet opletten zodat je geen cruciale informatie mist.

Echtheid 
Het is een kunst om fantasy echt aan te laten voelen, maar dat lukt Samantha Shannon uitstekend. Het is te merken dat ze bepaalde landen en culturen als inspiratie heeft gebruikt voor The Priory of the Orange Tree maar ze heeft er vervolgens een geheel eigen, volledig geloofwaardige twist aan gegeven. De politieke systemen en religies, met hun bijkomende moeilijkheden zijn goed uitgedacht. Er is veel diversiteit en uniciteit bij de landen. 

Dit geldt overigens ook voor de personages. Ze zijn stuk voor stuk goed uitgedacht, met herkenbare eigenschappen en logische daden. Opvallend hierbij is de grote hoeveelheid krachtige vrouwelijke personages, al vind ik het eigenlijk vervelend dat dit ‘opvallend’ is. Hoe dan ook heeft Shannon veel ruimte gemaakt voor stoere, sterke vrouwen, in alle lagen van haar samenlevingen. Dat wil trouwens niet zeggen dat ze daardoor niet ‘vrouwelijk’ meer zijn, voor zover dat een ding is. En er zitten ook voldoende, diverse mannen in. 

Een belangrijk, zeer sterk punt vond ik de liefde in het boek. Het verhaal draait er absoluut niet om – sterker nog, als er helemaal geen romantiek in het verhaal had gezeten, was het waarschijnlijk niet heel anders gelopen – maar het was wel erg mooi! De manier waarop Shannon emoties beschrijft… Hoe iemand bijvoorbeeld langzaam verliefd wordt zonder het eerst zelf door te hebben. Of hoe en ander terugverlangt naar een overleden geliefde. Heel geloofwaardig en invoelbaar. 

Het verhaal
Met zo’n dik boek is er ruim voldoende tijd voor een uitgebreide opbouw, en dat gebeurt dan ook, maar het is niet saai. Vanaf het begin zit er actie in het verhaal en hoewel die eerst vooral veel vraagtekens oproept, zijn dat vraagtekens die zorgen dat je door wil lezen om erachter te komen wat er aan de hand is. Shannon bouwt namelijk een nogal grote en ingewikkelde puzzel waarvan je langzaam steeds meer ontdekt en bij elke ontdekking wil je meer weten. Je moet echt goed opletten! Af en toe zitten er ook plotwendingen aan die je niet aan zit komen, wat echt voor wow-momenten zorgt. 

Wel bouwt het plot nogal veel op toeval. Dat bepaalde mensen precies op hetzelfde moment op hetzelfde onbewoonde eiland zijn dat nergens op de kaart staat maar wel cruciaal is. Tsja. Toeval is wat het is. 

Het is wel echt een lekker verhaal, goed tegen kwaad, maar niet zo zwart wit als de karakters eerst denken. Veel moraal erin, en wijze lessen die geleerd worden. Meer dan genoeg avontuur ook. Het einde is wat voorspelbaar maar dat maakt de epische reis er naartoe niet minder fijn. 

Gewoon echt goed
The Priory of the Orange Tree is gewoon echt een goede fantasy. Mooie worldbuilding, prachtig geschreven, sterke personages, avontuurlijk verhaal, meeslepend en intrigerend. Doordat het lekker dik is kun je er lang van genieten, en er komen geen vervolgdelen, dus je hoeft niet met smart te gaan wachten op de volgende. Gewoon gaan lezen dus, en genieten. 


Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles