"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Hoogzomer

Donderdag, 12 augustus, 2021

Geschreven door: Kim Faber
Artikel door: Severine Lefebre

Een waardig vervolg op het uitstekende debuut

[Recensie] Inspecteur Martin Juncker heeft het nog steeds moeilijk met zijn degradatie naar zijn geboortestadje Sandsted. Het is er saai, al verandert dit wanneer er een advocaat wordt vermoord. Juncker krijgt de leiding over het onderzoek. Intussen onderzoekt journaliste Charlotte Junckersen een anonieme tip over de terreuraanslag in Kopenhagen van een halfjaar geleden. Deze had blijkbaar kunnen voorkomen worden. Haar (ex)-man Martin, die destijds bij de zaak betrokken was, wil er niets over kwijt. Ze krijgt hulp van de voormalige partner van Martin, rechercheur Signe Kristiansen, zeker wanneer er een onthoofd lichaam wordt gevonden dat een mogelijke link heeft met de aanslag.

Met Hoogzomer heeft het schrijverskoppel Kim Faber en Janni Pedersen een spannende en broeierige Scandi-thriller neergezet. Het is het vervolg op hun succesvolle debuutboek Winterland, en het tweede deel in de reeks rond Martin Juncker en Signe Kristiansen. Het is daardoor aangeraden om eerst Winterland te lezen alvorens te starten in Hoogzomer.

Het verhaal start al onmiddellijk met de nodige spanning wanneer Martin een vermoorde man aantreft in het stadspark in Næstved, waar Juncker en Nabiha nu werkzaam zijn. Het blijkt te gaan om Ragner Stephanen, een oud-collega van Martins onlangs overleden vader. Dit is een van de twee grote verhaallijnen in het boek. Al wordt deze op het einde wel wat snel afgehandeld. De andere, en eigenlijk de belangrijkste, verhaallijn begint met de tip die Charlotte Junckersen ontvangt omtrent de gepleegde terroristische aanslag. Er zou blijkbaar een waarschuwing zijn binnengekomen waardoor de aanslag had kunnen vermeden worden. Het onderzoek is echter afgesloten, en in eerste instantie krijgt ze geen gehoor bij Martin en Signe. Tot er een moord wordt gepleegd, en Signe toch op onderzoek wil gaan. Vanaf dan belanden ze steeds dieper in een wespennest. Parallel aan deze verhaallijnen loopt de spanningsboog die met de gebruikelijke pieken en dalen voor de nodige spanning zorgt.

De plot zit zeer goed in elkaar, en bouwt verder op het vorige boek Winterland. Er zit zo’n half jaar tussen beide verhalen, en zowel de gebeurtenissen rond de aanslag alsook het privéleven van de drie hoofdpersonages worden in dit verhaal verder uitgewerkt. Er wordt daarin voldoende afgewisseld. Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan het onderzoek van Charlotte en Signe. Dat is tot in de puntjes uitgewerkt en oogt vrij realistisch. Het is interessant om te zien hoe beide dames zich in de zaak vastbijten, zelfs al ligt er groot gevaar op de loer.

Boekenkrant

Wat ook heel belangrijk is in dit boek is de voortdurende perspectiefwisseling. Er wordt telkens gewisseld tussen de personages Martin, Charlotte en Signe. Waarbij er vanuit hun standpunt wordt ingegaan op het onderzoek dat ze voeren, maar – minstens zo belangrijk – ook op de privéproblemen die ze hebben. Deze continue perspectiefwissel zorgt voor de nodige cliffhangers in het verhaal, waardoor de spanning stijgt en je als lezer steeds maar verder wilt lezen. Op het einde is het duidelijk dat het verhaal nog niet afgesloten is, dus het is vol spanning wachten op het derde boek.

In Hoogzomer wordt er dieper ingegaan op het leven van de Martin, Signe en Charlotte. Dat maakt dat er een duidelijke evolutie is ten opzichte van het vorige boek. Het verblijf van Martin in zijn ouderlijk huis zorgt ervoor dat de herinneringen aan zijn overleden vader terugkomen. Samen met de dromen. Ook zijn zwangere dochter Karoline denkt aan haar opa, en wil graag meer over hem te weten komen. Ze ontdekt daarbij diens dagboeken, die haar en ons als lezers een beter beeld geven over de relatie tussen Martin en zijn vader. Charlotte probeert dan weer om haar leven op te bouwen zonder Martin. Ze zijn wel nog getrouwd, maar wonen gescheiden na het slippertje van Martin. Daarnaast focust ze zich op de anonieme tip die ze kreeg over de aanslag, want dit is haar kans op een groot artikel. Dan is er nog Signe, die nog steeds worstelt met een trauma uit haar verleden, en tegelijk probeert om haar gezin bijeen te houden.

Kim Faber en Janni Pedersen hebben een vloeiende en filmische schrijfstijl die enorm tot de verbeelding spreekt. Door de langzame plotopbouw wordt alles erg gedetailleerd beschreven, maar dat heeft als valkuil dat het verhaal af en toe wat aan vaart inboet. Dit wordt echter opgevangen door de sterke dialogen tussen de personages onderling. En er zijn enkele actuele thema’s in het verhaal verwerkt, zoals de vrijheid van meningsuiting, machtsmisbruik, doofpotaffaires,… Dat maakt de verhaallijn geloofwaardig. Het auteurskoppel is daarbij goed op elkaar ingespeeld, je merkt totaal niet dat het verhaal door meer dan één persoon is geschreven.

Na het lezen van Winterland was ik erg benieuwd naar het volgende boek, dus ik was erg enthousiast toen Hoogzomer verscheen. En ook nu weer zijn Kim Faber en Janni Pedersen erin geslaagd een spannende thriller neer te zetten. Ik vind het een waardig vervolg op het uitstekende debuut. Het vorige boek vond ik wel nog net een tikkeltje spannender en spectaculairder, het duurde ook iets langer vooraleer ik volledig in het verhaal zat. Maar verder heb ik absoluut genoten van dit spannende boek, en ik kijk dan ook al enorm uit naar deel drie! Hoogzomer krijgt van mij 3,5 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Hoogzomer

Juncker & Kristiansen 3 - Stikdonker