Je wilt verder lezen, het boek moet uit!
[Recensie] Een thriller is niet voor iedereen weggelegd, daarom is er nu een alternatief: Cozy Crime of vrij letterlijk vertaald: Gezellige mysteries. Spannende verhalen, met liefde, lijken en een geweldige setting. Dankzij LS Amsterdam mocht ik Madame le Commissaire ‘De verdwenen Engelsman’ (ongecorrigeerd) vooruitlezen en dit genre ontdekken.
Als hoofd van de geheime dienst in Parijs overleeft Isabelle Bonnet ternauwernood een aanslag. Om verder te revalideren en alles eens op een rijtje te zetten keert ze terug naar haar roots, haar geboorteplaats Fragolin. In dit kleine dorpje aan de Côte d’Azur is ze geboren, was haar vader ooit burgemeester, maar zijn ook haar ouders omgekomen in een vreselijk auto-ongeluk toen zij nog een klein meisje was. Als bij wonder overleefde zij dit ongeluk.
Al na een paar dagen krijgt ze een telefoontje van haar goede vriend en minister van Binnenlandse zaken Maurice Balancourt. In het rustige Fragolin – waar iedereen iedereen kent – is een vrouw vermoord en een Engelsman verdwenen. Of zij de zaak eens wil bekijken. Het heeft niks omhanden, een routinekwestie, geen grote zaak. Het zou volgens Maurice bovendien een goede therapie zijn in haar herstel. Op voorwaarde dat in Fragolin niemand hoeft te weten dat zij het hoofd is van de geheime dienst gaat Isabelle akkoord. Madame Le Commissaire is geboren.
De research naar de verdwenen Engelsman en het lijk, lijkt toch meer om handen te hebben dan een doorsnee routineklus. Als commandant Bastian uit Toulon zijn optreden maakt en het onderzoek wil overnemen krijgt hij een koude douche. De minister van Binnenlandse zaken staat erop dat Madame Le Commissaire op het onderzoek blijft en alle steun dient te krijgen die ze nodig heeft. Omdat ze bij haar onderzoek toch wat hulp kan gebruiken, verschijnt sous-brigadier Jacobert Apollinaire Eustache op het toneel, kortweg Apollinaire. Een wereldvreemd, sociaal onhandig persoon.
Heel dit boek ademt Frankrijk uit. Niet alleen de sfeer die erin beschreven wordt, maar ook door de ‘vele’ Franse namen die de revue passeren. Tel daarbij de weetjes op die de auteur je meegeeft in verband met toeristische attracties, de beschrijving van de wegen en omgeving, de stranden, het dorpje Fragolin en je waant je in La Douce France. Je ruikt de lavendel, je proeft de wijn en je ziet de dorpsbewoners petanque spelen op het dorpsplein. De personages zijn duidelijk neergezet en je ziet tijdens het lezen alles filmisch passeren.
Uiteraard is er spanning en mysterie, want tijdens haar onderzoek en haar contacten met de bewoners komt Isabelle een heleboel te weten over haar eigen verleden en het noodlottige ongeluk van haar ouders. Wat speelde daar indertijd?
Toch is Cosy Crime in geen enkel opzicht te vergelijken met een thriller. Hoewel misdaad de rode draad vormt, draait het niet enkel daarom. Het is een aangename cocktail van moord, liefde en voelt erg ‘intiem’ aan omdat het zich in een kleine sociale samenleving afspeelt. Er is – in vergelijking met een thriller – minder diepgang, geen gruwel en zit ongekunsteld in elkaar. Daarbovenop bevat De verdwenen Engelsman de nodige humor in de vorm van Apollinaire – de naam alleen al! Bijgevolg leest het bijna als een feelgood. Je vliegt erdoorheen, moet niet te veel nadenken en bovendien blijft het boeien. Je wilt verder lezen, het boek moet uit! Omdat het verhaal een potpourri is van mysterie, de nodige humor, gevoelens en romantiek ben je niet bezig met de plot. Voor mij was die eerder verrassend.
Ondanks de vele personages, inclusief hun Franse namen, heb ik genoten van dit eerste deel uit de trilogie Madame Le Commissaire. Ik ben erin gestapt zonder verwachtingen en ben aangenaam verrast door dit genre. De zomer lijkt mij een uitgelezen tijd om dit soort boeken te lezen. Naast de commotie die in het kleine dorp ontstaat door de misdaad die er plaats vond, de romance de zich ontpopt, de grote en kleine beslommeringen van de dorpelingen en natuurlijk DE crime is dit pure ontspanning. Sommige zaken hadden iets meer uitgewerkt kunnen worden, waardoor ik wat op mijn honger bleef zitten. Met het open einde kijk ik dan ook vol verwachting uit naar deel twee: Madame Le Commissaire en de uitgestelde wraak. 3 mooie sterren voor De verdwenen Engelsman van Pierre Martin.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
