Een aanrader voor liefhebbers van de recente Europese geschiedenis
[Recensie] Carmen Korn heeft reeds veel boeken geschreven, voornamelijk thrillers. Maar pas sinds haar Jahrhundert- trilogie over vier vriendinnen, heeft ze naamsbekendheid verworven in Duitsland. Haar boeken vlogen over de toonbanken als zoete broodjes. Tijd om opnieuw te beginnen is het tweede deel van deze trilogie na Dochters van een nieuwe tijd.
Het verhaal wordt opgepikt waar het eerste deel stopte: maart 1949 en loopt door tot november 1969. De vier vriendinnen, Käthe, Lina, Henny en Ida, hebben de Grote Oorlog overleefd en proberen hun leven terug op rails te krijgen. Bovendien maken we kennis met enkele nieuwe personages.
Käthe is eindelijk terug uit het concentratiekamp waar zij opgesloten zat nadat Ernst, Henny’s echtgenoot, haar verklikt had. Haar vertrouwen in mensen is ze kwijt en ze wenst ook geen enkel contact meer met haar vriendinnen. Ze weet dat Ernst haar verklikt heeft en gaat ervan uit dat Henny mee in dit complot zat. Ondertussen doet Henny er alles aan om Käthe terug te vinden.
Rudi, Käthe’s echtgenoot, is nog steeds vermist nadat hij gevangen zat in een Russisch kamp. Waarschijnlijk is hij daar overleden, maar Alessandro, zijn vader geeft de moed niet op.
Henny is gescheiden van haar man, nadat hij zijn zoon Klaus de deur heeft gewezen. Klaus past niet in zijn vaders plaatje van perfectie, gezien hij op mannen valt in plaats van vrouwen. Bovendien verdenkt ze haar ex-man ervan haar beste vriendin te hebben verklikt aan de Gestapo. Uiteindelijk zal zij nu pas na lange tijd eindelijk toegeven aan haar liefde voor dokter Theo.
Lina haar leventje lijkt eindelijk op rolletjes te lopen. Samen met haar geliefde Louise zijn ze eigenaar van een goedlopende boekhandel. Maar ook dit koppel lijkt het te moeten opnemen tegen hun eigen demonen.
Tenslotte is er nog Ida. Na de oorlog lijkt bij haar alles eindelijk tot rust te zijn gekomen. Ze woont samen met haar echtgenoot Tian en hun knappe dochter Florentine nog steeds bij Guste. Maar door te weinig drama in haar leven lijkt zij zich te vervelen, wat niet ten goed komt van haar relatie met Tian. Zal hun relatie stand kunnen houden?
Met Tijd om opnieuw te beginnen heeft Carmen Korn een mooi vervolg geschreven op Dochters van een nieuwe tijd, waarbij zij heel wat nieuwe personages introduceert. Het eerste deel van deze trilogie was in het begin wat verwarrend omdat teveel personages tegelijk hun intrede deden, maar hier bij het tweede deel krijgen ze één voor één de nodige aandacht en introductie, waardoor er geen naamsverwarring meer mogelijk is en je aandacht volledig naar het verhaal kan gaan. We leren onder andere Florentine kennen, de dochter van Tian en Ida, samen met haar vriend Robert. Ook leren we Klaus, de zoon van Henny en Ernst, en zijn vriend Alex, beter kennen. Marike en Thies, Henny’s dochter en schoonzoon zijn er ook, maar zij verdwijnen wat op de achtergrond, wat jammer is en het geheel wat onvolledig doet aanvoelen.
Het verhaal kabbelt rustig verder, doorheen de jaren vijftig tot eind jaren zestig, zonder al te veel vaart, via het dagelijkse leven van de personages. De auteur heeft een zeer precieze schrijfstijl, elk klein detailtje wordt vermeld, waardoor we ons de naoorlogse jaren zeer precies kunnen voorstellen. Maar hierdoor raakt het eigenlijke verhaal wel wat op de achtergrond en blijven de personages oppervlakkig. Toch blijf ik het knap vinden van de auteur dat zij alle geschiedkundige feiten aan bod laat komen zoals de Cuba crisis, de moord op president Kennedy, de bouw van de Berlijnse muur, de moord op Martin Luther King en zelfs de dood van Marilyn wordt niet vergeten. De omgeving wordt ook zeer precies omschreven, als lezer lijkt het alsof je je midden in Hamburg bevindt. Hiernaast worden er ook verscheidene sociale problematieken uit die periode aangehaald zoals Alex en Klaus die zich niet mogen uiten als koppel, gezien dit strafbaar was in Duitsland.
De vertaler heeft, net als bij Dochters van een nieuwe tijd, aandacht besteed aan bepaalde termen, woorden en zinsconstructie door te opteren deze niet te vertalen. Hierdoor gaat er weinig verloren op vlak van betekenis en dit vind ik zeker een pluspunt. De woordenlijst achteraan is dan ook handig en een meerwaarde.
Dit boek is vooral een aanrader voor liefhebbers van de recente Europese geschiedenis.
Door de overvloed aan details verdrinkt het verhaal erin en verdwijnt het dan ook naar de achtergrond. Echte feiten krijgen de bovenhand in deze roman, laat het verhaal van de vier vriendinnen weg en je hebt een krachtig geschiedkundig naslagwerk die over blijft. Mocht dit een non-fictie boek zijn scoor ik het zeker vijf sterren. Maar het is een roman, waarbij het echte verhaal, waarrond het uiteindelijk allemaal draait, naar de achtergrond verdrongen wordt. Dat vind ik jammer. Drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
