Klim uit je vuilcontainer
[Recensie] Een vrolijke beer met zonnehoedje kijkt de lezer aan. Op de achtergrond een gouden hemel met volop zon, een paar huizen in sepia oogvriendelijke kleuren, alles kits hier. Deze harige viervoeter heeft lol in zijn leven.
Die optimistische houding komt van pas, merken we als we het boek openslaan. Dit is namelijk een bijzondere beer. Eufemistisch uitgedrukt betekent dat, dat onze beer enigszins gehandicapt is. Hij heeft namelijk geen armen.
In een flashback zien we op de eerste pagina’s hoe dat zo kwam. Een fabuleuze tekening laat een over twee pagina’s slingerende lopende band zien, waarop beren zitten in verschillende stadia van voltooiing. Op het punt waar de armen volautomatisch aan de beren genaaid worden (door een glimlachende robot), zat onze beer eventjes verkeerd om op de lopende band. Daardoor mist hij de robot – en zijn armen.
Dat ongelukje beperkt de mogelijkheden nogal. Wat zou jij doen zonder armen? Niet je mes en vork gebruiken bij het eten, en ook handbal spelen wordt lastig, laat staan jezelf krabben als je jeuk hebt op je linker bil. De beer heeft daar geen last van. De man aan het eind van de lopende band wel. Die zegt: ‘Jij bent niet goed. Jou wil niemand hebben.’ En hij gooit de beer weg.
Slecht begin van een berenleven, nietwaar? Of van een gewoon leven, nu we erover nadenken. Gelukkig is deze beer bijzonder positief ingesteld en klimt uit de vuilcontainer.
Met op elke bladzijde weer die fantastische tekeningen volgen we de armloze beer. Marijke ten Cate geeft de dieren die de beer tegenkomt, een eigen karakter mee. Soms door de prachtige kleuren, soms door een houding, soms door alleen oogjes over de rand te laten kijken.
Die kleuren blijven de oogbollen van de lezer kietelen. De tinten worden zacht (geel bijvoorbeeld) in de buitenlucht, of zwembadblauw als het een wegdek betreft, of berenbruin als er meer beren in de buurt zijn. De mensen en dieren zijn helder getekend, met uitdrukkingen die meteen duidelijk zijn voor bladerende lezertjes.
De tekst is summier maar waar nodig goed ondersteunend. Geen woord te veel en zo hoort dat in een prentenboek. Over de moraal van het verhaal valt van alles te zeggen maar positief benaderd is het een mooie levensles: klim uit je eigen vuilcontainer en ga op pad.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies en Tiktok
