Een aangrijpend, spannend en tragisch verhaal
[Recensie] Het verhaal dat Colleen Hoover dit keer heeft geschreven gaat over Sloan die al twee jaar een relatie heeft met drugcrimineel Asa. Ondanks dat ze meer als een bezit wordt gebruikt dan als een volwaardig mens, blijft ze bij hem, want hij betaalt de ziekte- en zorgkosten voor haar jongere broertje waar ze anders zelf niet voor kan betalen. Maar, tijdens een doodnormale schooldag waarop Sloan na een te korte nacht weer in de college zaal in slaap valt, ontmoet ze Carter. Hoe vaker ze elkaar zien, hoe beter ze elkaar leren kennen. Maar dat is niet alles, Sloan merkt dat ze zich tot hem aangetrokken voelt. Maar als Asa daar weet van zou hebben, zou het einde zoek zijn. Dus moeten ze elkaar uit de weg proberen te gaan. Als Sloan noodgedwongen ja zegt op Asa’s huwelijksaanzoek, lijkt het afgelopen te zijn voor Sloan en Carter. Maar daar denkt Carter zelf anders over.
De eerste twee hoofdstukken van het verhaal nemen je direct mee in de verwarrende en zieke wereld waarin Sloan terecht is gekomen. Asa is een vuile en vreemdgaande man die alle touwtjes in handen heeft, terwijl Sloan alles opoffert voor de toekomst van haar broertje. Het moment waarop ze Carter ontmoet ontstaat er wat luchtigheid in het verhaal. Er komt wat humor in voor en de aantrekkingskracht tussen deze twee personages ontstaat al snel. De momenten waarop ze samen zijn, zijn gezellig en verlichtend, maar zodra Sloan terug bij Asa is, slaat de sfeer 180 graden om. Na enkele hoofdstukken voelde ik de groeiende angst bij Sloan en later ook bij Carter en andere personages die en rol spelen in het huis van Asa. En die angst blijft groeien. Want let wel: dit verhaal is niet geschikt voor teerhartige lezers die niet tegen geweld kunnen. Er komen redelijk wat heftige, gewelddadige en aangrijpende gebeurtenissen in dit boek voor, iets wat je misschien niet direct verwacht van een New Adult titel.
Het boek dat ik heb geleend van de bieb bevatte namelijk een etiket op de zijkant met twee hartjes en een pijl erdoorheen: ‘romantiek’ staat dat voor. Nou, ze hadden dit boek naar mijn idee misschien ook tussen de thrillers kunnen zetten. Want echt, de auteur heeft dit verhaal echt wel spannend gemaakt. Er was nauwelijks een moment waarop ‘Feelgood’ een term was wat bij dit verhaal paste. Ongelofelijk hoe Colleen ze spanning, sensatie en angst van de pagina’s af laat spatten. Af en toe had ik zelfs het gevoel dat ik bij die angstige momenten in het huis van Asa aanwezig was, zo levendig en realistisch is dit verhaal geschreven. Hoe verder het verhaal vordert hoe hoger de spanning op lijkt te lopen. De angst voor wraak en geweld blijft door het verhaal heen in je lichaam zitten, alsof je zelf in de situatie zit.
De manier waarop de personages zijn uitgewerkt zijn zeer realistisch. Het is af en toe net alsof je je als lezer naast (of zelfs in) een van de personages bevindt. Door de wisselende perspectieven lees je niet alleen over angst en schrik, maar ook over het verleden van de drie belangrijkste personages. Van Sloan leer je al snel wat er vroeger is gebeurd, maar Carters geheim en Asa’s jeugdherinneringen blijven wat langer uit. Doordat er regelmatig van perspectief wordt gewisseld, leer je de andere personages ook beter kennen en dat zorgde er bij mij af en toe zelfs voor dat ik sympathie kon opbrengen voor bepaalde zaken. Als je dit boek leest denk je zelf misschien: onmogelijk. Maar daarvoor moet je eerst het boek lezen voor je die conclusie kunt trekken. Want wat dat betreft heeft Colleen Hoover een heel sterk stuk schrijfwerk neergezet om zich ook te kunnen verdiepen en identificeren met Asa als gewelddadige drugsdealer. Vooral de tweede helft van het verhaal, als er meer duidelijk wordt over dit personage is het bijna ongelofelijk, de manier waarop zijn hoofdstukken worden uitgewerkt, alsof de auteur volledig in zijn hoofd is gekropen en hem op die manier tot leven heeft gebracht. Redelijk angstaanjagend als je het mij vraagt. Ik zal er verder niet te veel over verklappen, maar wellicht als je dit boek zelf gaat lezen, dat je begrijpt wat ik bedoel.
Menig lezer zullen de situatie waarin Sloan zich bevindt niet goed kunnen begrijpen en zich afvragen waarom ze niet eerder bij Asa is weggegaan. Maar als je niet hebt meegemaakt wat zij heeft meegemaakt, lijkt het me niet helemaal eerlijk om daar een oordeel over te vellen. Ik heb verschillende recensies over dit boek gelezen op goodreads waarin lezers zich storen aan Sloans gedrag in dit verhaal. Hetzelfde geldt voor Asa. Sommige lezers snappen niet of ze hem nu moeten haten of medelijden met hem moeten hebben. Ik denk er het volgende over. Sloan heeft een verschrikkelijk moeilijke jeugd gehad en is in haar tienerjaren op het verkeerde pad terecht gekomen. Om daar uit te komen, terwijl je gemanipuleerd en gecontroleerd wordt, is voor een tiener in zo een situatie nauwelijks zelfstandig te verwezenlijken. En voor Asa geldt bijna hetzelfde. Hij heeft een nog vreemdere en misselijkmakende jeugd gehad waardoor hij geworden is zoals hij is. Door beide kanten van het verhaal te laten zien, denk ik dat Colleen Hoover hiermee wilt laten zien dat je iemand niet kunt beoordelen of veroordelen over zijn of haar keuzes of handelingen zonder naar iemands lichamelijke en geestelijke gesteldheid te kijken. Maar, dit is alleen wat ik, als individuele lezer uit het verhaal heb opgemaakt, hoe ik erover denk.
Maar goed, wat mij betreft heeft Colleen Hoover het met dit boek opnieuw geflikt. Een aangrijpend, spannend en tragisch verhaal over twee mensen die er alles voor over hebben om elkaar te redden en om bij elkaar te kunnen zijn, al wordt het hun dood. Op wonderbaarlijke wijze heeft ze dit heftige verhaal via drie totaal verschillende personages weten uit te werken: dit is Colleen Hoover op haar best.
—
Eerder verschenen op MyWingedBooks
