Meeslepend boek
[Recensie] Toren van de Dageraad is het zesde deel in de ‘Glazen troon’-serie van Sarah J. Maas. In dit deel, dat zich qua tijdlijn tegelijkertijd afspeelt met het vijfde deel in de serie, Rijk van Stormen, volgen we als lezer de lotgevallen van Chaol Westfall en Nesryn.
Nadat het glazen kasteel in Klooffort is verbrijzeld en zijn lichaam zwaar beschadigd is geraakt, trekt Chaol samen met Nesryn naar het zuidelijke continent. Hun doel is de Torre Cesme in Antica, gelegen in het machtige Khaganaat van het zuidelijke continent. In de Torre wonen de machtigste genezeressen van het rijk en Chaol, die inmiddels rolstoel gekluisterd is, hoopt dat zij hem kunnen genezen, zodat hij zich weer aan de zijde van Aelin Galathynius en zijn koning Dorian Havilliard kan voegen in hun strijd tegen Erawan en Maeve, de Fae-koningin.
Behalve zijn genezing hoopt Chaol, die inmiddels benoemd is tot de rechterhand van Dorian, de Khagan over te halen zich bij Aelin, Dorian en hun bondgenoten aan te sluiten in de oorlog die woedt op het noordelijk continent en zich haast onvermijdelijk zal gaan uitbreiden tot het zuidelijk continent. De Khagan beschikt over sterke legers en zijn zoon Sartaq heeft een heel luchtleger met Rukhs tot zijn beschikking, die in de strijd tegen de Wyverns heel goed van pas zouden kunnen komen.
Eenmaal in Antica aangekomen maken zij kennis met Yrene Towers. Zij is de genezeres die door Hafiza, de oppergenezeres, aan Chaol is toegewezen om zijn verwondingen te genezen. Yrene, de beoogde opvolgster van Hafiza, is totaal niet blij met haar opdracht om heer Westfall van het koninkrijk Ardalan te genezen. Ze is namelijk afkomstig uit Venrijt, een koninrijk op het noordelijk continent. Het volk van Venrijt is afgeslacht door de legers van Adarlan, waarvan Chaol kapitein was.
Net als in de vorige delen laat Sarah J. Maas het verhaal zich ontvouwen in twee delen. In het eerste deel ‘Godenstad’ neemt ze de lezer mee in het proces van de mogelijke genezing van Chaol en de verstandhouding met Yrene. Terwijl Nesryn in de tussentijd de gunst van de Khagans zoon Sartaq probeert te winnen, zodat hij zijn vader kan overhalen zich bij hen aan te sluiten. We volgen haar hereniging met haar familie en de zoektocht naar haar identiteit. Nesryn komt van oorsprong van het zuidelijke continent, maar heeft bijna haar hele leven op het noordelijke continent gewoond. Sarah J. Maas schetst met haar zinnen wederom een filmische setting. Zij weet heel goed beelden te creëren, zodat je nog meer in het verhaal gezogen wordt. In het tweede deel, ‘Bergen en Zeeën’, word je als lezer meegenomen naar de samenkomst van de diverse verhaallijnen die zich in het eerste deel aan het ontrollen zijn. De titels van de delen zijn wederom goed gekozen en passen heel goed bij de kern van de delen.
De ontwikkeling van de personages en met name Chaol, Nesryn en Yrene, is interessant en goed uitgewerkt. Sommige ontwikkelingen voel je al bij voorbaat aankomen, maar Sarah J. Maas zorgt er wel voor dat deze ontwikkeling goed past in het grote geheel van haar serie. De ontwikkeling hoort bij de uitdieping van Chaol en Nesryn, bij hun groei en veranderende inzichten. Van de delen die ik heb mogen recenseren is Toren van de Dageraad de minst actievolle. De nadruk ligt meer op de ontwikkelingen en ontdekkingen op het persoonlijke vlak dan op de strijd. Wat eigenlijk goed past bij de locatie van het verhaal. Het zuidelijk continent is namelijk nog niet in oorlog. De dreiging is er, maar er wordt nog niet volop gevochten.
Ondanks het weer goed in elkaar stekende verhaal bleef ik als lezer ietwat teleurgesteld achter na het lezen van De toren van de Dageraad. Het vijfde deel, Rijk van Stormen, eindigde heftig met de strijd van Aelin en haar bondgenoten tegen Erawan en de vloot van Maeve. Ik verwachtte een voortzetting hiervan. In plaats daarvan worden de lotgevallen van Chaol en Nesryn uitgebreid uit de doeken gedaan, met slechts hier en daar een verwijzing naar Aelin. Het is niet echt duidelijk bij het lezen dat dit zesde deel zich tegelijkertijd afspeelt met de gebeurtenissen in het vijfde deel. Als lezer vind ik dat toch een minpunt in een verder heel goed boek.
Sarah J. Maas heeft in dit deel namelijk laten zien dat ze de aandacht van de lezer ook vast weet te houden als er veel minder actie en strijd voorkomt in het verhaal. Haar schrijfstijl is en blijft aangenaam. Ook blijven de lengte van de zinnen en het taalgebruik goed bij de personages passen, zodat ze geloofwaardig blijven. Toren van de Dageraad krijgt van mij 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
