Feelgood voor echte mannen
[Recensie] Tossa is het zevende boek van Tjeerd Langstraad, die tot nu toe thrillers schreef. Tossa is zijn eerste roman. Het boek begint met een liefdevol verhaal over een Catalaanse poppenspeler die mensen in vervoering bracht met zijn poppenspel. Hij sterft aan het begin van het boek een ongelukkige dood als een sigaret in zijn luchtpijp schiet. Hij was gewend sigaretten met het vuur naar binnen te roken. Pas tegen het eind van de roman komen de poppenspeler en zijn poppen weer terug in het verhaal.
Tossa gaat vooral over Marlin, de ik-persoon die het verhaal vertelt. Hij en zijn drie vrienden, Timon, Raoul en Flynn, komen elk jaar naar de Spaanse badplaats Tossa de Mar om daar een ‘mannen onder elkaar’ vakantie te vieren: veel drank, veel eten, beetje drugs ook, veel stoere verhalen, en ze hopen ook op veel vrouwen. Het is zo’n typisch mannengroepje dat je in het uitgaansleven vaak tegenkomt: samen voetbal kijken, samen zuipen en sjansen. Zo’n groepje dat zomaar bij een knokpartij betrokken kan raken en andere ongein uithaalt. Mannen zijn vaak kinderen in een volwassen lichaam, hoor je wel eens zeggen. Over dit soort mannen gaat Tossa.
Voor het viertal is de laatste keer in Tossa de Mar minder vrolijk dan andere jaren. Een van hen heeft een verdrietige boodschap. Hij probeert de mededeling hiervan zo lang mogelijk voor zich te houden, maar je snapt als lezer al snel waar het naar toe gaat. Het sombere verhaal van een van zijn vrienden weerhoudt Marlin er niet van om de bloemetjes buiten te zetten en op een nacht twee bloedmooie vrouwen te versieren en seks met hen te hebben. Niet tegelijkertijd, maar dat had zomaar gekund. Hij wordt verliefd op één van de twee en een relatie bloeit op.
Alpen
De gebeurtenissen in Tossa de Mar – die dan iets meer dan een jaar geleden zijn – vormen de ene helft van het boek. In de andere helft zit Marlin in een bergdorp in de Alpen. De hoofdstukken wisselen zich af tussen Tossa de Mar en het bergdorp. Marlin geniet hier van de wandelingen door de bergen en van de rust die hij hard nodig heeft om zijn leven te kunnen overdenken. Hij is weggevlucht uit Nederland om letterlijk zijn zonden te overdenken. Hij vraagt zich af waarom hij de dingen aanpakt zoals hij dat doet. Geeft de verhaallijn in Tossa een beeld van de leegte in het bestaan van mannen die maar wat doen in het leven, de passages in de bergen staan garant voor enige zelfreflectie. Uiteindelijk komen de twee verhalenlijnen bij elkaar. Een verzoening tussen beide ligt in het verschiet. De poppen van de poppenspeler hebben hierbij een belangrijke rol.
Diepgang
Ook al staat Tossa vol met citaten van filosofen en schrijvers, voor diepgang moet je niet in dit boek zijn. Daarvoor is het verhaal te voorspelbaar en te gemakkelijk. Tossa is vooral een lekker boek om te lezen, niets meer, maar ook niets minder. Tossa is een verhaal over mannen die het goed hebben met elkaar, lol hebben, mooie vrouwen versieren, natuurlijk zit er ook verdriet in het boek – het is immers een roman – maar uiteindelijk komt het nog best wel goed. Het deed me erg denken aan Ventoux, het boek van Bert Wagendorp over een vergelijkbaar vriendenclubje, alles wat over de top, veel voorspelbare emoties. Net als Tossa een boek dat lekker wegleest, maar dat je niet lang bijblijft. Misschien is er een nieuw genre geboren: Feelgood voor echte mannen: beetje zuipen, beetje voetbal, beetje seks, dat willen wij mannen toch allemaal. En als er dan ook nog echte vriendschap en liefde in het spel zijn, nou dan kunnen we vrolijk naar de volgende bar.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
