De kunst van elkaar los laten of juist vast houden
[Recensie] Tot waar we kijken kunnen gaat over Janne en haar moeder Dina, in de periode dat Janne overspannen raakt en Dina kanker blijkt te hebben. Maar Inge van der Krabben begint te vertellen in medias res, dus je valt als lezer meteen in het verhaal.
Jannes moeder is geen prater, maar ze onderneemt graag dingen en heeft altijd haar woordje klaar. Toch is de familie verbaasd als ze aankondigt mee te doen met Holland’s got talent. Door kunstjes te doen met haar konijn Carel is ze stiekem al de voorrondes doorgekomen en nu mogen ze allemaal in de studio komen kijken naar de liveshow. Janne aarzelt of ze zal gaan, want ze zit niet lekker in haar vel. Op haar werk komt ze niet uit de verf, het botert niet met haar baas en uiteindelijk kan ze niet anders dan zich ziek melden. Althans, haar moeder meldt haar ziek, want Janne durft het niet. Dat typeert het verschil tussen moeder en dochter.
De andere personen worden ook mooi beschreven. De vader van Janne is heel rustig en een handige Harry, maar hij kan nog geen ei bakken. Dina wil hem nog wel even leren koken voor als zij er niet meer is, maar dat gaat niet meteen goed. Jannes beste vriendin Ellen is zo extravert als maar kan en toch klikt het enorm tussen de twee. Ellen is een grote steun, maar een verliefdheid dreigt roet in het eten te gooien. Jannes oma, de moeder van Dina, leeft ook nog. Ze is dement en zit in een tehuis. Dat heeft tot gevolg dat ze pijnlijk eerlijke uitspraken doet als Dina bij haar langskomt.
Lotte, buurvrouw en vriendin van Dina, is psycholoog. Zij vertelt over de vijf fases van rouw, waar iemand die ziek is ook doorheen gaat. Dina blijft in de ontkenningsfase hangen. Ze wil geen chemo en doet net alsof er niets aan de hand is. Dat maakt het voor haar familie alleen maar moeilijker.
Hoe de tv-opname verloopt, wordt bewaard tot tegen het einde van het boek. Eerst wordt het leven van Janne en Dina weergegeven, korter maar ook langer geleden. Ik kan me inleven in zowel moeder als dochter, doordat het perspectief steeds wisselt. Dina houdt ervan om haar dochter te helpen, vooral met praktische zaken. Maar Janne heeft nu iets anders nodig. Zal het haar lukken om haar leven een wending te geven, om te gaan doen wat ze echt graag wil?
Het einde is ontroerend. Ondanks hun verschillen blijkt de liefde tussen de familieleden. Het is de kunst om elkaar op het goede moment los te laten of juist vast te houden.
—
Eerder verschenen op Lalageleest
