"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Toubab!

Vrijdag, 30 januari, 2009

Geschreven door: Jeroen van Bergeijk
Artikel door: Maarten Reijnders

Hongerige hoeren in Kenia

[Recensie] Afrika roept bij menigeen vooral associaties op met oorlog, hongersnood en ellende. Ook journalist Jeroen van Bergeijk verwachtte dat hij tijdens zijn eerste reis op het continent op elke straathoek over een stervende Afrikaan zou struikelen. Dat bleek mee te vallen. Afrikanen bleken in veel opzichten net Europeanen: mensen met dezelfde wensen en zorgen. Om het clichébeeld van Afrika te nuanceren, stelde Van Bergeijk een mooie bundel samen met de Afrikaanse ervaringen van Nederlandse en Vlaamse schrijvers.

Vooroordelen en culturele misverstanden zijn een terugkerend thema in veel van de bijdragen. Zoals in het hoofdstuk van Renske de Greef die verhaalt van haar bezoek aan een discotheek in Kenia. Als ze arriveert bij een tankstation vraagt ze haar Afrikaanse vriend vertwijfeld of dit de hippe disco is. Natuurlijk niet, antwoordt die. ‘Denken jullie soms dat Afrikanen zo achterlopen dat we feesten in een Shell-station?’

Bij binnenkomst in de echte disco blijkt er overigens wel een groot verschil te bestaan met de gemiddelde Nederlandse uitgaansgelegenheid. De Greefs Nederlandse vriend Jan wordt meteen betast door een “horde hongerige hoeren”. Want hoewel Afrika dan misschien niet zo achterloopt als we soms denken, zijn de bewoners naar westerse begrippen natuurlijk nog wel straatarm. En dus beschouwen veel Afrikanen de westerse toerist als een wandelende geldautomaat.

Dat maakt het voor westerlingen niet altijd even makkelijk om de Afrikaanse vriendelijkheid op waarde te schatten. Het is een probleem waar bemiddelde Afrikanen ook mee te kampen hebben, zo blijkt uit het hoofdstuk dat is overgenomen uit Marcel van Engelens mooie debuut De gelukzoeker.

Boekenkrant

Van Engelen vertelt daarin het verhaal van zijn Senegalese vriend Amadou die jarenlang illegaal in Nederland verbleef en rijk werd in de wietteelt. Terug in Senegal wacht Amadou niet de gedroomde ontvangst. Familie, vrienden en buurtgenoten zijn vooral geïnteresseerd in zijn geld en vinden dat hij te westers is geworden. Zelfs Amadou’s moeder blijkt niet onverdeeld gelukkig met zijn terugkeer. “Ze zou liever willen dat ik weer naar Nederland ga”, vertelt hij.

Ook verschenen in Wordt Vervolgd

Boeken van deze Auteur: