"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Trofee

Dinsdag, 1 juni, 2021

Geschreven door: Gaea Schoeters
Artikel door: Nathalie Brouwers

Wat een gruwelijk goed boek!

[Recensie] Als er één boek me al heeft overdonderd dit jaar, is het Trofee van Gaea Schoeters wel. De aankondiging van een digitale leesclub waarop de schrijfster aanwezig zou zijn, en talrijke lovende recensies maakten me er erg nieuwsgierig naar. Het is waarschijnlijk het eerste boek dat ik las waarin ethische kwesties over de jacht op wilde dieren voorkomen.

Hunter White is de typische Amerikaanse witte jager die leeft voor de trofeejacht op zeldzame wilde dieren. Zijn naam is niet toevallig gekozen. Schoeters leidde de naam af van een zekere J.A. Hunter, een Schotse jager die talrijke jachtsafari’s leidde van begin 1900 tot de jaren 50 van de vorige eeuw in Afrika, en daar een aantal boeken over heeft geschreven. Die ‘koloniale jachtliteratuur’ is doordrongen van het toen gangbare romantische en exotische – en paternalistische – ideaal van het Afrikaanse continent, en ook Hunter White gaat hier nog helemaal in mee. De natuur waarin hij rondloopt ziet hij als het echte Afrika. Hij is ervan overtuigd dat hij een eerlijk gevecht zal aangaan met de door hem gewenste prooi, ook al wordt hij begeleid door een heel team helpers.

Hunter White is er als Wall Street-makelaar van overtuigd dat pas als een zaak iets waard is, het ook beschermd zal worden. Volgens hem brengt de commerciële jacht net geld in het laatje om aan natuurbehoud te kunnen doen en de lokale bevolking ertoe aan te zetten het stropen tegen te houden. Het offeren van één individu zou het voortbestaan van de soort kunnen redden. Hij heeft een licentie gekocht om in een niet nader bepaald land in het zuiden van Afrika op de laatste die hij nog mist van de Big Five, de zwarte neushoorn, te gaan jagen. Maar oh wee, Schoeters trekt dit principe in dit boek tot in het uiterste door, en dat doet vanaf het tweede deel wat met het hoofdpersonage evenals met de geest van de lezer. Een echte mindfuck!

In het begin lijkt alles veel eenvoudiger dan het is. Gaea Schoeters brengt empathie op voor haar hoofdpersoon maar geen medelijden. De jagende witte man wordt naarmate het verhaal vordert, gedwongen om verder na te denken over zijn daden. De ethische dilemma’s die op hem afkomen zijn al even onbedwingbaar als de moeilijk te doordringen savanne. Het verhaal wordt razend spannend en Hunter neemt grotere en grotere risico’s. De geweldig goed beschreven jacht- en natuurscènes zijn krachtig en getuigen van de voorafgaande diepgravende research. Het is een bloedstollend en hypnotisch verhaal dat je moeiteloos in één ruk tot het einde kan lezen, ook al besef je wel al dat dit niet goed gaat aflopen. Daarnaast gaat de ethische thematiek ook in zijn geheel op voor onze nog steeds wijdverspreide omgang met het Afrikaanse continent, dat nog steeds ongebreideld en gewelddadig ontgonnen en ontdaan wordt van zijn natuurlijke hulpbronnen die ten goede komen van het wereldwijde consumentisme. De westerse bril op het continent verkleurt de bittere realiteit.

Pf

Dit boek heeft door de plot zijn plaats op de shortlist van de voor het genre belangrijke VN Thriller-en Detectivegids dik verdiend, maar hoort eveneens bij de romans die de grote vragen niet schuwen. Geweldig en adembenemend.

Eerder verschenen op Villa Nathalie – Over lezen