Een bijzonder origineel begin van een serie
“Max heeft nieuwe vleugels nodig. En volgens Kraai – een wezen dat deels mens, deels monster en deels machine is – kan dat alleen maar door ze te stelen van een ander gevleugeld wezen. Een Beschermengel bijvoorbeeld.
Iemand zoals Lucy.
Lucy verliest alles met haar vleugels: haar vrijheid, haar carrière en mogelijk zelfs de ziel van haar Bestemmeling. Maar één veer blijkt genoeg om haar leven terug in handen te krijgen…
Elk met een verborgen agenda, sluiten de Engel en de Kraai een ongewone alliantie. Er staan levens, harten en vleugels op het spel. Maar wat win je als je verliest? En is het het waard?” [Flaptekst]
[Recensie] De hoofdpersonen in Tweedehands vleugels zijn bijzonder origineel. Engelen spelen zelden de hoofdrol in fantasyverhalen en kraaien zijn zelfs volledig nieuw voor mij. Ik ben nooit eerder dergelijke wezens tegengekomen in een boek.
Het verhaal wordt vanuit twee standpunten verteld, dat van Max en dat van Lucy. Hoewel de engel Lucy in het begin van het boek er iets teveel op vertrouwt dat anderen haar wel zullen komen redden, neemt ze al snel het heft in eigen hand. Daardoor wordt ze een erg leuke hoofdpersoon. De eerste reactie van Lucy is ook niet vreemd, want engelen leven in dit boek als bijen in een korf en vormen eerder één geheel dan een groep losse individuen. In de korf is iedereen extreem van elkaar afhankelijk. Een grappig detail is dat Lucy echt los moet komen van de formele en statige houding die engelen van nature lijken te hebben.
De kraai Max is een geval apart. Door wat hij is, straalt hij steeds een bepaalde mate van gevaar uit. Kraaien zijn duidelijk geen sympathieke wezens. Dit zorgt voor de nodige spanning in het boek. Toch doet Max erg zijn best zich niet volledig te laten leiden door zijn wilde natuur. Daarom wekt hij al snel toch sympathie op.
Hoewel het verhaal voornamelijk over Lucy en Max gaat, komen er ook een aantal leuke bijpersonen in het boek voor. Stiekem vond ik de kraaien daarbij iets leuker dan de engelen. Ik genoot daarom het meest van Raffyr en vooral Harmen Belle, de huisgenote die zich alleen een houding weet te geven door continue chagrijnig te doen.
Wat ik me wel afvroeg is hoe de mensen in het boek reageren op het feit dat er engelen en kraaien rondvliegen in hun wereld. Het verhaal speelt zich af op het eiland Nieuw Anvers. Dit lijkt in een alternatief België te liggen waar zich een grote ramp heeft afgespeeld en waar de wereld nu steampunk- achtige kenmerken heeft. De mensen in het boek lijken te weten dat er engelen en kraaien bestaan, maar je ziet in het boek maar twee keer interactie tussen mensen en engelen/kraaien. Die interactie is vrij vijandig maar waarom dat zo is wordt niet helemaal duidelijk. Ik had het wel leuk gevonden als de mensen betrokken werden in het verhaal. Misschien gebeurt dat later nog.
Dit is het eerste deel in een trilogie. Hoewel de spanning vooral in de interactie tussen de hoofdpersonen zit en er verder weinig actie in het boek zit, hield het boek mijn aandacht wel vast en vond ik het erg leuk om te lezen. Het slot van dit boek maakt me erg nieuwsgierig naar de volgende delen.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
