Een waardige afsluiting en een verrassend slot
[Recensie] De vierde en laatste uit de thrillerserie met hoofdinspecteur van Politie, Sara Vits en haar levenspartner en tevens onderzoeksjournalist Marc Ackein.
Dat vind ik op voorhand al een verdrietig bericht. Thrillerseries hebben bij mij altijd een streepje voor. Naast het feit dat het thrillerdeel van het boek uitstekend los gelezen kan worden, zorgt het leven daarnaast voor een waardevol bonusdeel waarin je het gevoel ontwikkelt de karakters van de personages een beetje te leren kennen. Het voelt vertrouwd, als thuiskomen en vraagt weinig inlevingsvermogen.
Dus afscheid nemen van dit speurders duo is op voorhand al een slecht bericht. Nu maar hopen op een waardige afsluiter van een tot dusver geweldig mooie serie.
30 dagen, Coke in voorraad en Kopiekat waren stuk voor stuk thrillers die niet ver verwijderd waren van wat ons iedere dag zou kunnen overkomen. Ze verenigden een uitermate knap en superspannend verhaal met mooie woorden en taalvondsten. Een extra kwaliteit bestond uit de onderlinge strijd tussen justitie en media, te vinden onder éen dak en zelfs onder éen dekbed.
Sara en Marc hebben elkaar nodig om de waarheid te achterhalen en de manier waarop ze elkaar zo nu en dan beoordelen en veroordelen geeft een extra spannende lading aan de boeken uit deze serie.
Uit balans gaat over het ogenschijnlijk willekeurig doden van mensen op straat met behulp van een vrijwel onzichtbaar en uitermate doeltreffend dodelijk wapen. Het levert een angstgevoel op en het ontneemt ons alle zogenaamde zekerheden in het leven, wanneer je zomaar dood kunt neervallen.
Politiek en media zien de sociale onrust liefst zo snel als mogelijk afnemen door het vinden van de dader. Marc en Sara gaan ieder vanuit hun eigen vakgebied de strijd aan met deze dader(s). Naast dit buitengewoon spannende plot dat enkele verrassende twists kent, passeren meerdere actuele onderwerpen de revue.
Als lezer word je bijgepraat over de facetten van de golfsport, tandheelkunde en preventie, de verrechtsing van het politieke klimaat, afname van de onderlinge tolerantie, herinrichting van demografische stadsplanning, dementie en de effecten op de binnenlandse beurzen van de Amerikaanse politiek. Over romances en bedreiging. Over stress en sport.
En dat alles maakt deze thriller tot een leesbelevenis van formaat. Niet alleen het verhaal maar het leven in algemene zin wordt beschreven. Dat is sfeer verhogend en uitermate realistisch en geloofwaardig. En zorgt voor een perfecte balans. De auteur staat met zijn boeken met twee benen in de wereld van nu. Hij toont ons naast huiveringwekkende zaken vooral het leven van alledag.
Dit door hem geciteerde gedichtje over dementie wil ik u niet onthouden:
‘Mijn gedachten kronkelen als een beekje
Dat zijn weg zoekt naar de rivier van dementie
En uiteindelijk naar de zee van gedachteloosheid’
Voor de vierde maal op rij weet Bert Bergs mij te raken met het samenspel tussen thriller en het leven van de personages. Een waardige afsluiting en een verrassend slot voor dit vierluik. Een diepe buiging en vier dikke sterren voor Uit balans. Een leestip als boek en bovenal als serie in zijn geheel. Ik ben benieuwd naar zijn volgende boek.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
