Raakt je diep in de ziel
[Recensie] Uit het kijken kwam het zien vertelt over een vrouw die iemand mist. Hij is voorgoed weg en het huis zit vol herinneringen. Alles lijkt stil te vallen. Maar door het kijken en tekenen komt er opnieuw licht in het leven. De wereld die zich sloot voor verdriet gaat open voor een verlangen naar nieuwe dingen.
Al tekenend en schilderend gebeurde er iets bijzonders onder de handen van Ingrid Godon. Allerlei figuren die dicht bij haarzelf staan drongen zich op. Schrijver Paul de Moor raakte door de beelden geïnspireerd en legde ze in een meanderende betekenis. De zinnen die hij erbij schreef raken en troosten. Een verhaal over afscheid en verlies, en over de kracht van beelden verzinnen.
“Prentenboeken, dan denken we meteen aan kinderen maar als je ‘Uit het kijken kwam het zien’ opent dan weet je meteen dit is een prentenboek voor volwassenen. Van een ongekende schoonheid.
Een schoonheid die je als lezer niet alleen ervaart in beeld en woord apart want wat je hier ziet en leest is poëzie maar ook als een symbiose van woord en beeld. Beelden die woorden zin geven en woorden die beelden verklaren.
Voor wie pas iemand heeft verloren zou het een troost kunnen zijn maar ook een hard treffen want dit boek legt de vinger op de mentale wonde van verlies, zijdezacht maar trefzeker.
Er is een vrouw,
“Ze zou/de plant op de ronde tafel/water geven”
Dacht ze/aan hem?
En dan volgt het onderstaande beeld. Of daar zijn geen woorden voor. Het raakt diep in je ziel.
“Nergens wordt er over de dood gesproken, het kan evengoed troostend zijn over een moedwillig afscheid of plotse scheiding. De beelden zijn stuk voor stuk kunstwerken die de spaarzame woorden beklemtonen, die eenzaamheid tonen en laten voelen. Maar tijd heelt, de wonde gaat dicht, het litteken blijft. Het wordt een herinnering die je ook kan omarmen om verder te gaan.”
Zo mooi!
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
