Een fascinerende reis door door de Melkweg
[Recensie] Lange tijd was het niet gemakkelijk om ons een beeld te vormen van de structuur van de Melkweg omdat de aarde er zelf deel van uitmaakt. Ons zicht wordt ook op grote delen ervan verhinderd door nevels, gaswolken en absorptienevels die op vele foto’s in dit boek uiterst fraai zijn om te zien. Dankzij moderne technieken zijn we nu in staat om ons een voorstelling van de Melkweg te vormen. Dit boek Unsere Galaxis laat het in vele afbeeldingen zien.
Van opzij ziet de Melkweg eruit als een schotel, de ‘galactische schijf’ genoemd, met een verdikte kern. De Melkweg bestaat uit ten minste 200 miljard sterren, recentere schattingen spreken zelfs van rond de 400 miljard sterren, waarvan het grootste deel zich in de schijf bevindt.
Het stelsel bevat oude en nieuwe sterren en interstellaire materie die bestaat uit moleculaire wolken. Er is een centrale verdikking, een schijf met vier grote en enkele kleinere ‘spiraalarmen’ en een halo. Hij heeft een diameter van ongeveer 20.000 lichtjaar en een dikte van ongeveer 6000 lichtjaar en bevat naar schatting 50 miljard sterren in een dichte concentratie.
In het centrum van de Melkweg bevindt zich hoogstwaarschijnlijk een superzwaar zwart gat. Dit is echter niet erg actief want er is weinig interstellair gas overgebleven.
De galactische schijf heeft een diameter van 100 000 – 120 000 lichtjaren en de dikte is buiten de centrale verdikking ongeveer 3000 lichtjaren.
De galactische schijf wordt gevormd door diverse spiraalarmen, plaatsen waar de dichtheid van sterren, en vooral die van jonge, sterren met een hoge lichtkracht, groter is dan elders. De Melkweg heeft vier hoofdarmen en minimaal twee kleine armen. De vier hoofdarmen zijn de Sagittariusarm, de Perseusarm, de Cygnusarm en de Centaurusarm.
De halo is een ‘bolvormige ruimte’ om de Melkweg heen. Daarin bevinden zich relatief kleine bolvormige sterrenhopen, ieder bestaande uit zo’n 100 000 zeer oude sterren. Het zonnestelsel bevindt zich in de galactische schijf, ongeveer halverwege het centrum en de rand van de Melkweg.
In dit Duitstalige boek ligt de nadruk op de uiterst fascinerende beelden, foto’s die vaak kunstwerken lijken naast verhelderende tekeningen. Beide zijn voorzien van toelichtende tekst waarin vele aspecten van de Melkweg worden toegelicht.
Voor wie niet zo thuis is in de wereld van de astronomie is het een bijzondere kennismaking waarbij men zich kan verwonderen over hetgeen wij er inmiddels van weten en met fotografie hebben vastgelegd. Wie dit boek leest en bekijkt, komt absoluut onder de indruk van de grootsheid van het heelal en beseft nog weer eens dat onze aarde minder dan een speldeprikje is in deze onmetelijke ruimte.
“Unsere Galaxis” is een overzichtelijke kennismaking met deze wereld van sterren, planeten en nevels, waaronder de zon. Als eerste onderzoeker wordt Galileo Galilei uit 1610 genoemd. Fascinerend is de foto van de Voyager op Mars in 2012.
Chris Hadfield is een Canadese astronaut en sinds 2013 commandant van een internationaal ruimtestation.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
