"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Valkyrja

Zaterdag, 14 november, 2020

Geschreven door: Inge Pietjouw
Artikel door: Renske Bakkenes

De ultieme Young Adult fantasy roman over Noorse mythologie

[Recensie] Valkyrja speelt zich af in het Noorse dodenrijk. Kira, de hoofdpersoon, gaat dood en nog wel op jonge leeftijd ook. Met 14 jaar het dodenrijk betreden zat niet echt in haar planning. Maar ze moet het er mee doen. Dit begint haar avontuur en zoektocht naar haarzelf, samen met haar raafje Balthasar. 

Voor doorgewinterde kenners van Noorse mythologie is er veel herkenbaar in Valkyrja, maar Inge Pietjouw neemt ook zeker creatieve vrijheid in bepaalde aspecten van haar roman. Lang niet alle werelden en locaties zijn terug te vinden in de scandinavische mythen, maar het is er overduidelijk geïnspireerd door. De woordenlijst aan het einde van het boek is verhelderend en zal nieuwkomers in Noorse mythologie zeker helpen. Want zonder voorkennis lijkt de roman redelijk chaotisch. Logica is ver te zoeken. Kenners weten echter dat dit gewoon de mythen zijn. De oude scandinavische mythologie en verhalen zijn van zichzelf enigszins chaotisch en logica in legenden, sagen en mythen is meestal ver te zoeken of je nu Noorse of Griekse mythen leest. 

Ondanks de chaotische elementen, volgt de roman wel een duidelijke verhaallijn. Kira betreedt na haar dood het dodenrijk van de goden. Ze wordt een Valkyrja, een van de vrouwelijke strijders van Odin, die de gevallen krijgers van het slagveld halen om ze naar het hiernamaals te brengen. Een eervolle taak, maar Kira heeft weinig uitleg gekregen van haar voorganger en weet niet echt wat haar te wachten staat of wat haar taken zijn. Kira’s zoektocht naar zichzelf, naar hoe zij haar tijd wil doorbrengen in het hiernamaals en de vriendschappen die ze ontwikkelt, zijn allemaal duidelijk te volgen. De lezer leest vanuit haar oogpunt en dit maakt dat we haar goed leren kennen. Jong, impulsief, loyaal en wat klunzig maakt dat Kira een vermakelijk en aandoenlijk personage is. Ze is echter niet zwak. Haar kracht ligt juist in deze eigenschappen. Ze is onafhankelijk en een strijder. Een personage met vele lagen dus.  

Kira’s tijd in het dodenrijk begint stroef en net als ze wat aan haar omgeving gewend is, krijgt ze het voor elkaar om het einde der tijden te veroorzaken, iets waar alle goden woest over zijn. Kira stelt echter vragen… Zou het einde der tijden niet wat dramatischer moeten zijn, dan wat ze nu zien? Is het wel echt begonnen? Worden de goden niet misleid? Deze vragen, maken dat zij met haar vrienden op reis gaat om de waarheid te achterhalen. Ondertussen gaat haar zoektocht naar haarzelf en haar eigen kracht onvermoeibaar door. 

Het Weer Magazine

Het is deze kritische en onderzoekende houding die haar meerdere malen redt, ook al brengt het haar ook wel eens in de problemen. Kira is namelijk iemand die geen blad voor de mond neemt. Ze zegt wat ze denkt en floept er regelmatig iets uit dat haar in de problemen zou kunnen brengen. Pietjouw laat zien dat eerste indrukken zelden het complete plaatje bevatten. Er is niets mis met verder kijken dan je neus lang is en dit is precies wat Kira doet. De mooiste boodschap van het boek is toch wel het vertrouwen dat je jezelf moet stellen. Kira, eerst onzeker over haar eigen kunnen, doet toch wat zij juist acht, ze volgt haar instinct, los van wat anderen haar vertellen. Juist door dit te volgen groeit zij als strijder en als personage.

Pietjouw vertelt snel en spannend, je zit gelijk in het verhaal. Veel tijd om na te denken is er in het begin niet. De rustige momenten zijn er als Pietjouw de tijd neemt om de omgeving van het hiernamaals en de werelden te beschrijven. Iets wat ze gedetailleerd doet. Je ziet als lezer de wereld echt voor je. Er blijven wel onderdelen van het verhaal onbeantwoord, zoals Kira’s leven op aarde voordat ze doodging. Het is een verhaal van zelfontdekking en dat maakt dat relaties met anderen soms wat onderbelicht blijven, zeker omdat iedereen haar op een gegeven moment lijkt te wantrouwen. Maar de vriendschap tussen Kira en haar raaf is lief en ronduit schattig.

Zijn er nog meer verhalen te vertellen in deze wereld? Pietjouw denkt zelf van wel en ook ik hoop dat er nog meer naar voren komt over deze wereld, die zo geïnspireerd is door Noorse mythologie.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Bazarow interviewde Inge Pietjouw over Valkyrja, lees hier het hele interview