"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Vanwege een hond

Dinsdag, 16 november, 2021

Geschreven door: Stijn Denters
Artikel door: Demi Stein

Op zoek naar rust en vrijheid

[Recensie] In Vanwege een hond besluit een man om, na een onbeantwoorde liefde, de rust en vrijheid op te gaan zoeken. Hij vertrekt naar een huisje achteraf, in een plattelandsdorp. Vanaf zijn kleine, maar fijne huisje kijkt hij terug op zijn jeugdjaren.

De man had geen idee dat hij een vast gezelschap zou krijgen. Op een dag komt er een hond aangelopen en hij besluit om deze wat eten te geven. Tussen hond en man vormt zich een vriendschap die hij niet aan zag komen.

Met een hond, tijdens wandelingen, krijg je automatisch wat meer aanspraak. Hierdoor ontmoeten ze verschillende personen met ieder weer een eigen verhaal. Op deze manier leeft hij in vrijheid en in rust, maar voelt hij ook verbondenheid met de personen die hij tegenkomt.

Voordat ik dit boek ging lezen, had ik verwacht dat het over een man en een hond zou gaan die een prachtige en emotionele vriendschap zouden opbouwen, met prachtige teksten en een fijn gevoel creërend. Helaas is dit niet hoe ik het heb ervaren.

Pf

De man kijkt, zoals de samenvatting weergeeft, terug op zijn jeugdjaren. Deze terugblik was niet interessant of mooi omschreven. Deze stukken lezen dan ook wat sneller. De vriendschap tussen de man en de hond is leuk, maar niet zo emotioneel en mooi omschreven als wat ik in eerste instantie gehoopt had. De hond loopt op een gegeven moment ook weer (tijdelijk) weg, terwijl de man zich hier geen zorgen over maakt. In mijn ogen is het onlogisch hoe hij met de hond omgaat, maar wellicht dat dit komt omdat ik dit zelf heel anders zou aanpakken.

De contacten die de man maakt met mensen die hij tegenkomt zijn het interessants aan het verhaal, omdat je een kijkje krijgt in het leven van andere mensen. Zijn keuze om een vrouw bij hem te laten slapen, zonder haar te kijken, was dan weer erg onlogisch.

De schrijfstijl van Stijn Denters is verder ook niet bijzonder of uniek. Hij schrijft vrij oppervlakkig en er is geen diepgang in het verhaal, nou moet ik zeggen dat dit ook wat lastiger gaat in een novelle van iets meer dan 100 pagina’s.

Uiteindelijk vertrekt de man weer naar huis en daar eindigt het verhaal ook bij. De warme en prachtige vriendschap waar ik over hoopte te lezen, heb ik dus enorm gemist.

Eerder verschenen op Meer Boeken Blog