Broeierige thriller brengt straatkinderen, armoede en corruptie dichtbij
[Recensie] Toevluchtsoord opent met een citaat uit de Elvenkoning van Goethe. In Verdoemd is het citaat uit Orpheus en Euridice van Willibald Gluck:. “Wie brengt je hier, verwaande sterveling? Op deze gruwelijke plek van verwoestend schuldgevoel en gekerm, en smart.”
Dit citaat roept vragen op, want wat heeft het met het verhaal te maken? De mythische liefdesgeschiedenis van Orpheus en Euridice lijkt wel een beetje op die van Vincent en Méline, twee van de personages in Verdoemd, die zich met Orpheus en Euridice vereenzelvigen.
Auteur Jérôme Loubry is internationaal doorgebroken met Toevluchtsoord, waarvan de tv-rechten verkocht zijn, en heeft verschillende thrillerprijzen gewonnen. Met Verdoemd heeft hij opnieuw een opmerkelijke thriller geschreven, deels fictie en deels werkelijkheid. De vertaling is gedaan door Saskia Taggenbrock. Het verhaal speelt zich af op Haïti en in Parijs.
Verdoemd is opgedeeld in vier delen; Simon Bélage, Het Gelukkige Graf, De mambo en Euridice in de onderwereld. Wanneer voor de tweede keer in een week tijd een gruwelijk vermoord echtpaar in de rijke wijk Port-au-Prince wordt aangetroffen, heeft inspecteur Simon Bélage er bedenkingen bij. Want is dit wel een gewone moord of speelt er meer? Zoals voodoo, een rituele godsdienst op Haïti. De vondst van twee papieren origami doodskistjes leidt hem naar een weeshuis genaamd Het Gelukkige Graf.
Duik in het duistere verleden
De tweede verhaallijn gaat over de dochter van Simon Bélage, Rachelle. Zij werkt voor een weeshuis dat zich het lot van de straatkinderen aantrekt en wordt regelmatig door Simon betrokken in moordonderzoeken. Samen met Simon gaat Rachelle op onderzoek uit en duiken ze in het duistere verleden van het gesloten weeshuis Het Gelukkige Graf.
De derde verhaallijn is die van Vincent en Méline in Parijs. Méline noemt Vincent regelmatig haar Orpheus (daalt naar de onderwereld af om zijn geliefde te redden in de mythe). Hoe waar dit is blijkt in de loop van het verhaal als Méline naar Haïti vertrekt om als vrijwilliger in een weeshuis te werken.
De vierde verhaallijn gaat over De mambo, een Haïtaanse voodoo-priesteres, die tegenover Het Gelukkige Graf woont. In dit gedeelte wordt veel duidelijk over de geschiedenis van het weeshuis en hoe dit in het heden doorspeelt.
In het verhaal, dat in december 2009 begint, komt weinig over de verwoestende aardbeving in januari 2010 op Haïti voor. Bij bijna elk hoofdstuk staat aangegeven hoeveel tijd er nog is voordat deze komt. Dit geeft een spanningverhogend effect, en aan het einde van dit verhaal vol verrassingen wordt deze vermelding duidelijk. Verdoemd is een gelaagd verhaal, waarin de geheimen van Het Gelukkige Graf langzaam worden blootgelegd en de corrupte en gewelddadige cultuur van Haïti goed naar voren komt.
Corrupte overheidsinstellingen
Het verhaal wordt verteld door middel van korte hoofdstukken die wisselen tussen heden en verleden, dat de spanning in het broeierige verhaal verder opvoert. De personages komen realistisch over, maar niet heel erg uitgewerkt. Wel komt duidelijk naar voren in het verhaal dat overheidsinstellingen corrupt zijn. Loubry heeft een beschrijvende stijl, wat maakt dat het verhaal aandachtig lezen nodig heeft.
Verdoemd is een realistisch verhaal waarin de politieke situatie, de armoede, corruptie en de situatie van de vele straatkinderen op Haïti duidelijk naar voren komen.
Voor het eerst gepubliceerd op Perfecte Buren
