"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Vergiffenis

Dinsdag, 20 augustus, 2019

Geschreven door: Donna Leon
Artikel door: Severine Lefebre

Ik was volledig verdiept in de wereld van Brunetti

[Recensie] Commissaris Guido Brunetti krijgt bezoek van een collega Elisa Crosera, een collega van zijn vrouw, die haar 15-jarige zoon ervan verdenkt drugs te gebruiken. Ze vraagt daarom aan Brunetti om eens rond te horen. Zijn aandacht wordt echter verlegd wanneer de man van Elisa Crosera midden in de nacht bewusteloos wordt gevonden onder een brug. Is er een link tussen beide?
Intussen gaat het gerucht rond dat er iemand binnen de politie vertrouwelijke informatie heeft gelekt.

Met Vergiffenis heeft de Amerikaanse Donna Leon alweer haar 27e boek geschreven met commissaris Guido Brunetti in de hoofdrol. Een verhaal dat rustig voortkabbelt, maar je toch weet te boeien.

Vergiffenis neemt je vanaf het begin mee in de smalle straatjes van Venetië. Vanaf de allereerste bladzijde adem je deze bijzondere sfeer in. Als je nog nooit in Venetië bent geweest, zoals ik, krijg je na het lezen van dit boek onmiddellijk zin om de vele bruggen, kathedralen en pleintjes met je eigen ogen te gaan aanschouwen. En de lekkere gastronomie uit te proberen.

Het mag dus duidelijk zijn dat Donna Leon perfect de nodige sfeer in het verhaal kan scheppen. Deze grondige beschrijvingen zijn tot in de puntjes in orde, alsof je zelf mee met commissaris Brunetti op pad gaat. Dit heeft echter wel tot gevolg dat het algemene tempo van het verhaal aan de trage kant is. Al is dit wel passend bij haar schrijfstijl, en doet het eveneens weinig af aan het leesplezier.

Boekenkrant

Dat het verhaal zich in Venetië afspeelt kun je ook duidelijk merken aan de schrijftaal. Deze is doorspekt met Italiaans en Venetiaans. Voorbeelden als commissario, professoressa en signorina zijn maar enkele van de vele typerende woorden die gedurende het verhaal worden gebruikt. Deze staan cursief gedrukt. In het begin is het even wennen, maar je geraakt er al snel aan gewend. Erg moeilijk zijn de meeste woorden ook niet, waardoor het wel een meerwaarde geeft aan het verhaal. Zo heb je nog meer het gevoel dat je in Venetië bent.

Het karakter van hoofdpersonage Brunetti komt erg goed naar voren. Hij is een man van principes die houdt van waar hij woont. Hij voelt en gedraagt zich als een echte Venetiaan. Hij is aangenaam in de omgang, en vooral erg menselijk. Dat komt zijn interactie met andere personen ten goede. Dat kun je tijdens het verhaal goed merken, vooral de gesprekken tussen Brunetti en collega Claudia Griffoni vond ik heel prettig en vaak ook grappig om te lezen.

De plot van Vergiffenis zit goed in elkaar. Er is een logische opbouw. De primaire verhaallijn draait rond wat er met de man van signorina Crosera is gebeurd. Al lijkt het vaak dat dit onderzoek wat op de achtergrond komt te staan. De nadruk ligt vaak vooral op al het omliggende, zoals het lek binnen het politieapparaat, het gezinsleven van Brunetti en – uiteraard – de Venetiaanse omgeving. Dit maakt dat de plot niet echt ingewikkeld is. Al is het einde vooraf absoluut niet voorspelbaar.

Vergiffenis is het eerste boek dat ik las van Donna Leon. En dat is mij erg goed bevallen. Ik zat al snel in de flow van het wonderlijke Venetië. Het is geen verhaal waar je veel actie in zult vinden, maar toch leest het vrij vlot. Ik moest in het begin wel even wennen aan deze specifieke schrijfstijl. Maar na een tijdje kon ik dit achter mij laten, en was ik volledig verdiept in de wereld van Brunetti. Ik geef Vergiffenis dan ook een dik verdiende 3,5 sterren!

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Vergiffenis

De troonopvolger