Communiceren met het verleden
[Recensie] De carrière van Georgie McCool verloopt vrijwel vlekkeloos. Al jaren schrijft ze samen met haar beste vriend Seth aan de comedyserie Jef’d Up en nu, vlak voor Kerst, krijgt het magische duo een unieke kans: hun zelfverzonnen, eigengemaakte serie zal worden uitgezonden. Dit betekent dat ze veel moeten schrijven de komende tijd: de nieuwe producent wil gauw een aantal scripts zien. Dit terwijl Georgie juist had afgesproken dit jaar wél met haar man Neal en hun kinderen naar Neals moeder in Omaha te vliegen. Wanneer ze thuis vertelt dat ze beter niet mee kan gaan, besluit Neal zijn moeder alleen met de kinderen te bezoeken. Georgie blijft thuis om hard te werken, maar haar gedachten blijven afdwalen naar Neal: het ging al niet helemaal lekker in hun relatie – is dit nu de druppel geweest?
’s Avonds probeert ze Neal te bellen, maar zijn mobiel schakelt steeds over naar de voicemail. Wanneer haar eigen mobiel leeg is, gebruikt ze de vaste lijn bij haar ouders thuis. Daarmee belt ze het thuisnummer van Neals moeder en dan krijgt ze wel antwoord. Maar er is iets vreemds aan hem. Het lijkt alsof hij niet meer weet dat ze kinderen hebben… En hoe kan het dat, wanneer ze nog een keer belt, zijn vader van wie zij dacht dat hij overleden was, de telefoon opneemt?
Rainbow Rowell (1973) begon haar carrière in 2011 met de chicklitroman Postvak uit. Hiermee veroverde ze menig vrouwenhart. Daarna schreef ze een aantal Young Adult-boeken, waarmee ze vele prijzen won. Na het succesvolle op Harry Potter geïnspireerde Fangirl (2013), schreef Rowell dit boek voor volwassenen: Verkeerd verbonden.
De kracht van Rowells Young Adult-romans waren de personages: ze waren rond, volledig uitgewerkt. Bij lange na niet perfect en daardoor juist realistisch en begrijpelijk. Haar manier van schrijven zorgt ervoor dat je elke emotie meevoelt. Dit schept hoge verwachtingen voor verdere werken en dus ook voor Verkeerd verbonden. En hoge verwachtingen zorgen vaak voor teleurstellingen. Dat gebeurt helaas ook bij deze roman. Een boek hoeft heus geen leuke personages te hebben om een goed verhaal te vertellen, maar wat wel nodig is zijn interessante personages. Dit is een punt waar Verkeerd verbonden te wensen overlaat. Er zijn zeker momenten waarop het lijkt dat Georgie, Seth of Neal eindelijk vorm krijgen, maar steeds weer blijft het oppervlakkig. Je leert niemand helemaal kennen, terwijl het boek juist zoveel kansen hiervoor biedt, vooral door het sciencefiction-element.
Toch heeft dit boek een deel van de magie die eerdere boeken van deze schrijfster hadden nog wel. Het is een interessant verhaal met een innovatief perspectief: Georgie kan met het verleden communiceren, terwijl het eigenlijk ook een normaal verhaal is over een liefde die niet helemaal meer bloeit. Twee doodnormale mensen die nét iets te veel met andere dingen dan elkaar bezig zijn geweest en daarom elkaar stukje bij beetje verliezen. Er zijn veel ontroerende fragmenten, afgewisseld met ontzettend grappige, en deze dynamiek houdt het boek staande.
