Hoofdzakelijk een grappig boek
[Recensie] Lisette Jonkman kun je bestempelen als de grapjas onder de feelgoodauteurs die ons land kent. Met een grote glimlach lees je haar boeken. Ze zijn grappig, romantisch, rommelig en vooral vrolijk. En dat laatste is knap want niet alles dat in haar verhalen gebeurt, is om vrolijk van te worden. Ook in Verknocht niet. Dit derde deel in de ‘Verkikkerd-reeks’ is het vervolg op het verhaal van Lucille (Lucy) Luijcx in Verkikkerd en Verslingerd. De boeken van Lisette Jonkman zijn voor liefhebbers van bijvoorbeeld internationale bestsellerauteurs Jane Fallon en Dawn French een aanrader.
Lucy studeert psychologie, woont in een chaotisch studentenhuis in Enschede met een hechte en hectische vriendengroep. Lucy heeft ook een succesvol beautyblog en is visagiste. Voor dit laatste wordt ze gevraagd voor een klus in Toscane waar ze de sexy en charmante Aris Brandt leert kennen, een BN’er die aan het begin van een internationale doorbraak staat. Ondanks dat Lucy heel dapper zijn avances weerstaat, hebben ze veel plezier samen maar dit alles valt niet goed bij Olivier. Hij is onzeker, jaloers en is niet te spreken over Aris. Vooral een geintje op social media zet de boel behoorlijk op scherp. En daarmee begint Verknocht heel intrigerend.
Wat gaat Lucy doen? Kan ze de verleidingen weerstaan? Het drukke werkrooster in combinatie met haar studie en het onderhouden van al haar sociale contacten valt haar niet mee. Ondanks de drukte lijkt haar leven op sommige momenten zelfs even stil te staan. Dubbel is dan ook dat leeftijdgenoten een volgende stap zetten en Lucy het gevoel heeft geen controle te hebben over de gebeurtenissen. Wanneer er nieuwe bewoners geselecteerd moeten worden voor Het Fort, haar beste vriendin vraagt om ceremoniemeester te zijn voor haar bruiloft, zit niet alleen haar agenda bomvol, maar ook haar hoofd. Haar onderbuikgevoel zegt dat ze iets over het hoofd ziet, dat er iets fout gaat. Maar wat is dat dan? Lucy probeert voor iedereen alle ballen hoog te houden maar voor hoe lang?
Verknocht is net als haar voorgangers hoofdzakelijk een grappig boek. Dat komt vooral door de georganiseerde chaos die op papier tot leven komt, iets waarin Jonkman uitblinkt. Haar boeken zijn zoals gezegd grappig maar bevatten altijd een serieuze ondertoon. Ook nu is dat zo. De leeftijd waarop de bewoners van Het Fort zijn aangekomen, midden twintig, gaat gepaard met het maken van keuzes. Ook Lucy en Olivier ontkomen daar niet aan. Vrienden vliegen uit, gaan verder met relaties en carrière. Maar Jonkman zou zichzelf niet zijn als ze daarbij een berg aan (grappige) onrust creëert. Soms ging dat gevoelsmatig wel iets ten koste ging van de inhoud. Een gevoel dat ik niet eerder had met haar boeken. Storend was het niet, eerder opvallend. Maar dat kan ook aan mij liggen. Leuk was de flirterige toon, de diversiteit aan situaties en de rode draad door het verhaal. De serieuze ondertoon gaat over zaken als depressie, relatieproblemen, onzekerheid en persoonlijke groei. Je moet het tussen de grappen en grollen alleen even kunnen vinden, het is er wél!
Jonkman beschrijft beeldend en toegankelijk. Gewoon een mond-vol-tandpasta-gesprek schrijven zoals het waarschijnlijk klinkt: zij komt ermee weg en dat is grappig. Een irritante, vloggende tweeling die iedereen op de zenuwen werkt, nukkige personages en ondoorgrondelijke –maar onvoorwaardelijke- vriendschappen, het zijn zaken die aanspreken, ongeacht je leeftijd. Het Fort heeft een rijk assortiment aan bewoners en evenzoveel gebeurtenissen waardoor je blijft lezen. Dit dikke boek heb je dan ook zo uit.
Je zou Verknocht als standalone kunnen lezen maar ik zou het niet aanraden. Je mist cruciale informatie en daarmee leg je niet de verbindingen tussen de personages die nu tot uiting komen en veel verklaren. De overwegend gekscherende dialogen met zo nu en dan een serieuze toon pakken meestal goed uit, Jonkman kan dit goed en heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld. Ze is heel beeldend in haar schrijven, tot op het maffe af en daar zit haar kracht. Hopelijk wordt het geen valkuil en kan ze dit op deze manier vasthouden. Ik hou van dit soort boeken. Daarom 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
