Niets is wat het lijkt
[Recensie] Verraderlijk spel is het derde boek van Nadine Barroso en haar eerste thriller die bij de De Crime Compagnie verschenen is. Een geweldige keuze want met dit boek schaart Barraso zich in het rijtje van succesvolle auteurs zoals Linda Jansma, Loes den Hollander en Angelique Haak.
Dit boek stond al lang op mijn to-read lijstje. Niet alleen door de pakkende titel maar ook door de onheilspellende cover die mij onbewust de rillingen geeft en doet denken aan een ander spannend verhaal met een gele regenjas en een ballon. Juist, alleen is deze ballon geel. Vol verwachting begon ik aan Verraderlijk spel.
Ella en haar zoontje Finn vertrekken naar de Ardennen voor een kampeeruitje, speciaal georganiseerd voor alleenstaande ouders. Hoewel Nederland nog in de ban is van de vermissing en de moord op de jonge Dex – gevonden in een mysterieus stenenfiguur – lijkt van die angst in de Ardennen geen sprake. Tot een klein moment van onoplettendheid ervoor zorgt dat Finn plotseling van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen.
Stagiaire en twitterkoningin Jasmine Ziani van de recherche vertrekt met haar collega’s naar België om de zaak te onderzoeken. Als er een link gelegd wordt met de vermissingszaak Dex, besluit Jasmine alles op alles te zetten om Finn levend terug te vinden.
Verraderlijk spel wordt grotendeels verteld vanuit de perspectieven van moeder Ella en stagiaire Jasmine die het dichtst bij de hele zaak staan. Dit is een prettige manier van schrijven omdat je als lezer dan ook actief betrokken bent met de personages. De emoties en de gedachtes van de hoofdpersonen worden natuurlijk maar ook treffend en overtuigend geschreven, wat ik een complimentje voor de auteur waard vindt. Ook de machtspositie binnen de recherche vind ik uitmuntend beschreven. Jasmine – die maar ‘stagiaire’ is – heeft het zwaar en constant de behoefte om zich te bewijzen. Die ontwikkeling en de relatie die ze met haar collega’s gaandeweg opbouwt, is mooi om te lezen.
‘Het zijn juist die aardige mensen die in het licht naar je glimlachen voor wie je moet uitkijken.’
Ook qua originaliteit scoort dit verhaal hoog. Er wordt gebruikt gemaakt van de geschiedenis uit de klassieke oudheid en diverse theorieën en religies die het boek diepgang geven en het onderwerp een extra dimensie. Door de korte hoofdstukken leest het verhaal lekker weg wat tevens ook een nadeel is, want je wilt eigenlijk niet dat het boek eindigt. De twee verhaallijnen lopen vloeiend in elkaar over en zijn net twee puzzelstukjes die op het eind zorgen voor een passend geheel. Een verrassend plot – de kers op de taart – maakt dat ik het boek 4,5 ster geef.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
