Wie ben ik en wie wil ik zijn
[Recensie] Verstrikt in familiepatronen is een zelfhulpboek in romanvorm. Door deze vorm wordt een ingewikkeld onderwerp toegankelijk voor een groot publiek. De vlotte stijl draagt ertoe bij dat velen die op zoek zijn naar zichzelf of worstelen met gevoelens van onbehagen, dit boek met interesse, maar vooral ook met plezier zullen lezen.
Zelfontwikkeling
Verstrikt in familiepatronen is het debuut van Mariska van Hoof. Al tientallen jaren is ze bezig met de ontwikkeling van zichzelf. Ze heeft veel gelezen over de ouder-kindrelatie en heeft hierover haar eigen visie ontwikkeld. Eerst had ze het idee om een handboek over dit onderwerp te schrijven, maar later bedacht ze dat het een roman moest worden. Een gouden vondst, omdat dit fijner leest, maar ook omdat Van Hoof hierdoor gevrijwaard is van de plicht om de in het boek voorkomende theorieën (wetenschappelijk) te onderbouwen.
Het boek vertelt het verhaal van Steffie. Ze is opgegroeid in een gezin met vader, moeder en broertje. Een op het oog harmonieus gezin, waarin het Steffie aan niets ontbreekt. Als ze volwassen is, gaat ze werken bij de bank waar haar vader ook werkt en gaat ze samenwonen met Bram, haar grote liefde. Alles lijkt mooi en goed, maar toch is ze niet gelukkig. Met name haar onzekerheid en een chronisch schuldgevoel spelen haar parten.
Eigen kracht
Na een auto-ongeluk beseft ze dat het anders moet, maar ze weet niet hoe. Dan komt ze een vroegere vriendin tegen en via haar komt ze terecht bij het Centrum voor Persoonlijke ontwikkeling. Ze ontdekt hoe de relatie met haar vader en moeder bepalend is geweest voor hoe ze in het leven staat, maar vooral ook hoe ze vanuit haar eigen kracht haar eigen leven kan veranderen.
Vanaf het begin ondersteunt Bram haar bij haar zoektocht. Ook gaat hij helemaal mee in haar veranderingsproces. Alleen zo nu en dan is er sprake van enige irritatie of onbegrip, maar dan praten ze erover en is het meteen weer goed tussen hen. Van mij had hun relatie meer mogen knetteren en knallen. Dat zou het boek spannender hebben gemaakt en een extra laag hebben gegeven.
Maar verder zit het verhaal goed in elkaar en je krijgt als lezer de kans om helemaal mee te leven met Steffie en de mensen om haar heen.
Als ze in gesprek probeert te gaan met haar moeder, voel je het ongemak:
“Ik zie mijn moeder slikken. Ze strijkt met haar vingers de plooien in het tafelkleed glad en weer in elkaar.”
Ook maakt Van Hoof regelmatig gebruik van mooie metaforen:
“Mijn adem wordt rustig, als een boemeltreintje in een zomers landschap.”
Verstrikt in familiepatronen is een originele roman, goed geschreven en spannend op z’n tijd. Lezenswaardig voor iedereen, maar vooral interessant voor mensen die op zoek zijn naar hun ware zelf en open staan voor verandering in hun leven.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
