Waarom de gierzwaluw centraal staat in een thriller
[Recensie] Vleugellam is de eerste thriller van dAnne van Zwieten. En wat voor één. Het boek gaat over Inez, een jonge vrouw die, net zoals zoveel jonge vrouwen tegenwoordig, niet precies meer weet wat ze wil met haar leven, haar werk en haar relatie. In haar hart heeft ze al afscheid genomen van vriendje Daniël, maar deze heeft dat nog niet dusdanig begrepen. Haar passie, en tevens haar werk was ballerina zijn. Maar met dat hectische, uiterst inspannende leventje is ze gestopt. Toen ze afscheid nam van het balletgezelschap had ze verwacht dat ze zich opgelucht zou voelen, maar het loslaten bleek moeilijker dan verwacht.
Aantrekkingskracht
Fotograferen was een hobby. Ze besluit een cursus fotografie te gaan doen om te kijken of ze daar haar beroep van kan maken. De cursusleider is Marc, voor wie Inez aantrekkingskracht voelt. Marc voelt zich ook aangetrokken tot Inez, met name tot haar prachtige ballerina benen. Zelf heeft Marc een misvorming aan zijn benen die hem belet normaal te kunnen lopen. Als kind is hij daarom gepest is . Zelfs zijn moeder minachtte hem erom.
Inez trippelt nietsvermoedend verder door het leven, terwijl de mannen om haar heen allerlei issues hebben. Daniël kan geen nee horen en Marc heeft een grote frustratie. Langzaam maar zeker ontvouwt het verhaal zich en werkt het toe naar de spannende ontknoping. Via jaloezie, bedreiging en chantage wordt het telkens een graadje erger. Totdat ode knoppen doorslaan en het een gevecht wordt op leven en dood.
Naast de verwikkelingen, de actie en de spanning heeft de schrijfster ook tijd genomen voor contemplatie. Zo schrijft ze over Daniël:
“Hij had de lach aan zijn kont hangen, althans, zo zag ze dat toen. Nu ziet ze alleen een brallerige mooiprater, een eikel….”
Marc heeft zich vanaf jongs af aan geïnteresseerd in de gierzwaluw. Dit kleine vogeltje kan duizenden kilometers vliegen, maar niet of nauwelijks lopen met zijn kromme vergroeide pootjes. Marc heeft zich toegelegd op het fotograferen van juist dát vogeltje en vereenzelvigt zich daar mee. Elk hoofdstuk wordt bekeken vanuit een ander perspectief. Telkens wanneer dat het perspectief van Marc is, staat er een kleine quote met een wetenswaardigheid over de gierzwaluw boven. Een erg leuk idee.
Anne van Zwieten heeft een erg goed boek geschreven. De redactie is in orde op een paar kleinigheidjes na. Zo wordt er opeens, op een kwart van het boek pas, een tweelingbroer van Marc ten tonele gevoerd, die heel belangrijk voor hem blijkt te zijn. Dat had iets beter en eerder ingeleid kunnen worden. Net als de claustrofobie van Inez voor kleine ruimten. Als je dat noemt, moet je er ook iets meer mee doen.
—
Eerder verschenen op Boekencast
