Een meeslepend, fascinerend en intens verhaal
“There is no decent place to stand in a massacre.”
Leonard Cohen
[Recensie] Het begon allemaal in de vorm van kleine incidenten die uitgroeiden tot enorme, agressieve en bloederige geweldsdelicten. Binnen een week was er geen stroom meer, geen internet, geen mobiele telefonie. Niemand weet de precieze reden waarom veel mensen zo gewelddadig worden. Het overkomt niet iedereen. Het geweld en de bijbehorende chaos verspreidt zich razendsnel. Op een gegeven moment worden er op de FM zender van de radio namen genoemd met het doel deze mensen op te jagen en te vermoorden. Terwijl Jack Colclough en zijn gezin zich voorbereiden om te vluchten naar een veilige plek, wordt Jacks naam plotseling genoemd op de radio. Dit is voor hem het teken om er onmiddellijk vandoor te gaan met zijn gezin om hun leven te redden.
Het boek begint met twee intrigerende artikelen. Je krijgt er al gelijk een unheimisch gevoel van. Het eerste hoofdstuk benadrukt dit gevoel nog meer, je voelt dat er nare en heftige dingen staan te gebeuren. De hoofdstukken zijn kort, wat goed bij het verhaal past: er zit hierdoor vaart in het verhaal, je wilt steeds nog even een extra hoofdstuk lezen, omdat er zoveel bizarre dingen gebeuren. Vanaf het allereerste begin zat ik in het verhaal en had ik moeite het boek weg te leggen. Wat kan Blake Crouch ontzettend goed spanning beschrijven. Het boek is in een hoog tempo geschreven en de schrijver weet zowel de spanning als dit tempo vast te houden.
Jack en zijn gezin komen meerdere malen in zeer benarde situaties te zitten en je leeft enorm met hen mee. Zullen ze het redden om het er levend vanaf te brengen? De stress van de vlucht en de angst het niet te zullen overleven begint ook zijn tol te eisen van het gezin. Daarnaast zien ze onderweg tot welk gruwelijk gedrag de mens in staat is. Je voelt de angst, de paniek van de personages heel goed, de vragen over wat er aan de hand is, de wanhoop of ze het zullen overleven. Het boek is één grote adrenalinekick, het verhaal sleept je mee en laat je niet los. Op een bepaald moment heeft Jack het erg zwaar en de schrijfstijl is daarop aangepast. De zinnen zijn korter, onvollediger. Dit zorgde ervoor dat ik mij nog beter in dit personage kon verplaatsen, in de zware en gruwelijke gebeurtenissen die Jake moet doorstaan:
“Hoorde de deur zachtjes achter zich dichtvallen. Liep naar voren naar de plek waar hij dacht dat de wastafels zouden zijn, maar botste tegen een muur. Keerde om en raakte gedesoriënteerd.” (Pagina 234).
Wat schrijft Blake Crouch toch ongelooflijk goed. Zijn serie Wayward Pines was al fantastisch, Dark Matter is één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. En hij doet het weer: Vlucht is een meeslepend, fascinerend en intens verhaal, vol spanning. Het laat je tijdens en ook na het lezen niet los.
Ik kan niet wachten op zijn volgende boek, ik was al fan van Blake Crouch en dit met dit boek heeft hij bewezen dat hij bij de echt groten hoort in de categorie thrillers/spanning. Ik geef Vlucht graag 4,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
