Zoeken naar het ware ik
[Recensie] Debby van den Bergh publiceerde in 2015 haar debuutroman Vlucht naar Curaçao. Het is een deels autobiografisch boek dat ontstaan is uit eerder geschreven verhalen en dagboekfragmenten. Eerder werk van Debby van den Bergh is gepubliceerd in gedichtenbundels en columns van haar hand zijn terug te vinden op de opiniepagina van Joop.nl. Een veelzijdig auteur waardoor mijn nieuwsgierigheid naar het boek gewekt was.
De hoofdpersoon in het boek heeft haar leven na het overlijden van een goede vriendin drastisch omgegooid. Ze heeft haar man verlaten en gaat op zoek naar haarzelf. Dat ze hierbij een nieuwe levensweg in moet slaan in niet te vermijden. De veranderingen blijken haar niet alleen maar het geluk te geven dat ze had verwacht. Zo ziet ze haar zoon minder en mist ze geborgenheid van haar vertrouwde leven. Een confrontatie met haar persoonlijke ik kan ze dan ook niet uit de weg gaan.
“Ik wil gestreeld worden zonder aanraking. Ik wil gekoesterd worden enkel door blikken. Ik wil herkend worden zonder dat ik hoef te zeggen wie ik ben. Ik wil thuiskomen.”
Tijdens deze worsteling heeft ze veel aan haar vrienden. Samen met hen kan ze lachen, gieren en brullen maar de eenzaamheid slaat toe wanneer ze ‘s avonds alleen in haar bed ligt. Dan komt haar ware ik, het kleine meisje, naar boven. Ze wordt opnieuw verliefd, maar kan ze liefde geven wanneer ze zichzelf niet lief heeft?
“Ik ben slechts jaloers op de vrouw die ik niet ben. Ik verafschuw mijn slechte eigenschappen. Het lukt me maar niet om ze te erkennen, om ze me eigen te maken. Door me te verzetten, zal ik nooit in het reine komen met mijn gevoelens. Wil ik perfect zijn? Nee, ik wil alleen diegene zijn, waarvan ik denk dat ik moet zijn.”
De zoektocht naar haar ware ik is een ontdekkingsreis. De benodigdheden zijn onder andere humor, zelfspot, zelfinzicht en een immense hoeveelheid witte wijn. Een rood wijntje ter afwisseling. Af en toe komt de hoofdpersoon over als een ware alcoholist en dan vind ik haar melancholieke gedachtegang niet zo wonderlijk.
Het boek bestaat uit verschillende flashbacks waarvan de overgang soms abrupt en onduidelijk is. De ene flashback speelt zich af in Curaçao, het andere geeft een dagboekfragment weer en het andere moment heeft ze het over haar nieuwe liefde. Dit werkt soms eerder verwarrend dan dat het duidelijker wordt.
In de vrouw met grote dosis zelfspot en grote mond bevindt zich een klein meisje dat op zoek is naar hunkering, geborgenheid en een plek om thuis te komen en waar ze zichzelf ook écht kan zijn. Het kleine onzekere meisje wil geliefd zijn, maar om dat te kunnen moet ze zichzelf eerst accepteren. Ondanks de verwarrende flashbacks is de debuutroman van Debby van den Bergh een fijn boek om te lezen. Geregeld zat ik met een verbazing en een grijns te lezen om één van de passages waarbij niets aan de verbeelding werd overgelaten. Het verhaal zet je zelf ook aan het denken. In hoeverre doe je je anders voor dan dat je echt bent? En waarom?
—
Eerder verschenen op Boekenz
