Over hoe je de dood kan beleven
[Recensie] Schrijfster Tiny Fisscher ontdekte de prachtige collagevogels van Herma Starreveld op Instagram en wist het direct: hier wil ik graag een boek mee maken. Het contact werd gelegd, plannen gesmeed. ‘Vogel is dood’ is het ontroerende resultaat van hun samenwerking. De vogels illustreren een verhaal over hoe je de dood kunt beleven. En dat veel mensen dat op hun eigen manier doen. En dat dat allemaal goed is.
Op de site van uitgever Gottmer staat een interview met deze makers. Starreveld, die zichzelf mixed-media artist noemt: “Ik maak al een tijdje collagevogels. Ik maak deze zonder plan. Gewoon wat stukken papier bij elkaar leggen en dan als vogel afmaken met stift en verf. En uiteraard post ik die dan online.” Dat de vogels ooit in een prentenboek terecht zouden komen had ze niet gedacht, maar het smaakt direct naar meer.
Samen hebben ze het thema en het verhaal bedacht. Een mooi verhaal. Een verhaal dat je erbij pakt als je een jong kind moet uitleggen wat dood is. Of, en dat is natuurlijk minder zwaar, wanneer hij zelf een dood beestje ziet liggen en vragen gaat stellen: waarom beweegt ‘ie niet meer?
In Vogel is dood ligt een dood vogeltje. Maar eerst willen de andere vogels dat wel heel zeker weten. “Slaapt hij niet?” Nee, hij slaap niet. De definitie wordt door een andere vogel gegeven: “Op je rug + poten omhoog = dood”. Zo klaar als een klontje. Bij een vogeltje dan.
Er komen steeds meer vogels kijken. Die het ook allemaal zeker willen weten. Want ‘gisteren leefde hij nog!’ Andere vogels vinden het verdrietig dat Vogel er zo stil bij ligt en willen wel huilen. Dan komt de vraag wat er nu moet gebeuren en wie dat dan moet gaan regelen. Zonder ruzie te maken.
Al snel komen de verhalen over het leven van Vogel los. Wie z’n beste vriend was, en wie niet. Wie hem aardig vond en wie niet. Daarna is het tijd voor de begrafenis. Waar? Natuurlijk worden ook de toespraken niet vergeten. En dan is het echt tijd om voorgoed afscheid te nemen van Vogel. Maar hoe lang is dat? Is voorgoed voor altijd? En nadat Vogel met zand is toegedekt is het hoog tijd voor thee met wormen. Maar er is ook cake.
Het verhaal eindigt met een nieuw begin. Want de vogels zijn natuurlijk verdrietig, maar ze kunnen wel nog altijd aan Vogel denken.
Een heel mooi boekje om te helpen de dood en alles wat daar omheen te gebeuren staat of gebeurd is, te bespreken met kleine kinderen. Op een warme, lichte manier. Met een traan en een lach. De liefde voor het boekje zelf straalt van elke pagina. Het kijken naar de collagevogels is een feest. Misschien nodigt het wel uit samen met het kind een collage of ander kunstwerk te maken over dit onderwerp.
Herma Starreveld: @studio.mastarre
Tiny Fisscher: @tinyfisscherschrijft
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
