"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Volle bloei

Vrijdag, 14 december, 2018

Geschreven door: Hetty Kleinloog
Artikel door: Agnes Eikema

Luchtig boek over vriendschap tussen vrouwen op leeftijd

[Recensie] De afgelopen jaren zijn er enkele boeken uitgekomen waarbij het gaat over ouderen die in hun laatste fase van hun leven iets willen veranderen. Zo las ik De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is van Hendrik Groen. En nu is er nog een boek uitgekomen: Volle bloei van Hetty Kleinloog.

In Volle bloei ontmoeten vijf oudere vrouwen elkaar op een zeer uitzonderlijke plek: de begraafplaats waar hun echtgenoten begraven liggen. Allemaal bezoeken ze de begraafplaats met een zeer persoonlijke reden. Ondanks de grote karakterverschillen tussen Greetje, Anneke, Lies, Danny en Wanda blijkt de bijzondere ontmoeting een startpunt te zijn voor een ijzersterke vriendschap.

Nadat ze elkaar (gedeeltelijk) in vertrouwen hebben genomen, constateren ze een gemene deler: ze hebben alle vijf nog een droom die ze in de laatste fase van hun leven willen verwezenlijken. Zo wil Greetje erachter komen of ze nu écht haar man heeft vermoord, wil Lies eindelijk eens een keer de liefde ervaren en ontmaagd willen worden. Danny wil nog één keer een hit scoren zoals ze in haar jonge jaren ooit tweede werd in de Nederlandse Eurovisiewedstrijd en Anneke wil een goede verstandhouding met al haar kinderen. Tot slot wil Wanda na de dood van haar man zelf de touwtjes in handen krijgen en een wereldreis maken.

De vriendinnen helpen elkaar. Hoe kort ze elkaar nog maar kennen, er is wederzijds begrip, eindeloos geduld en avontuurlijke gebeurtenissen. De vraag is natuurlijk of ze allemaal hun droom of wens nog kunnen realiseren. Ze zijn immers alle vijf al de zeventig gepasseerd.

Heaven

The golden girls

Het is eigenlijk vrij bizar, vijf dames met uiteenlopende karakters ontmoeten elkaar toevallig op de begraafplaats. En allemaal hebben ze wel iets wat ze nog willen doen of ondernemen voordat ze naast hun man op de begraafplaats liggen. Toevalliger kan haast niet. En dan ook nog heeft ieder personage weer iets anders. Het een is verdrietig, het ander is een tikkeltje vrolijker of juist iets bizar. Ik moest eigenlijk een beetje denken aan The Golden girls (nu klink ik vast héél oud). Een serie waarin drie oudere dames en de moeder van één van hen in een huis wonen.

Enfin. Doordat Kleinloog continu afwisselt in vertelperspectief leer je als lezer de dames beter kennen. Ook hun beweegredenen en achtergronden waaruit of waardoor hun droom/wens is ontstaan. Hierdoor zou je juist meer diepgang in het verhaal verwachten, maar krijgt het eigenlijk niet of nauwelijks. Het blijft voor mijn gevoel een beetje oppervlakkig. Wellicht is dit ook de bedoeling geweest, want het boek is doorspekt met humor en grapjes waardoor het boek luchtig blijft. Ook op de momenten dat de dames te maken krijgen met verlies en verdriet. Dat laatste maakt het allemaal net een beetje té, op die momenten had het van mij best iets serieuzer gemogen en minder hilarisch.

Kleinloog heeft een fijne manier van schrijven en Volle bloei leest makkelijk. Ondanks de kritische noten moet ik bekennen dat ik echt heb genoten van het boek, ik heb het dan ook binnen enkele dagen uitgelezen. Heerlijk buiten in de schaduw met een kopje koffie erbij. Genieten van een boek waarbij je niet continu gefocust hoeft te zijn, maar alleen maar hoeft te lezen. Volle bloei is een heerlijk luchtig boek voor tussendoor.

Eerder verschenen op Boekenz

Boeken van deze Auteur: