"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Voor een ander Europa

Zondag, 12 juli, 2020

Geschreven door: Étienne Balibar
Artikel door: Jan Pieter Beetz

Beschouwingen over de politieke structuur van de EU

Volgens de Franse filosoof Étienne Balibar kan een solidair democratisch
Europa het nationalistische tij keren. Een hoopvolle boodschap, maar er is wel werk aan de winkel.

[Recensie] De uitslag van de Europese Parlementsverkiezingen [2019/red.] geeft vele voorstanders van de Europese Unie hoop: zowel de pro-EU-partij Renew Europe – een alliantie tussen de liberalen en La République en Marche! – als de Groenen zijn de eurosceptische Europese conservatieven voorbij gestreefd. Maar is het momentum van de eurosceptici echt voorbij? Het aantal zetels van alle eurosceptische politieke partijen samen is groter dan dat van de sociaaldemocraten. De nationalistische groep Identity & Democracy, waar de Lega Nord van Matteo Salvini deel van uitmaakt, is bijna even groot als de Groenen. Daarmee is het eurosceptisch geluid in het Europees Parlement een stuk nationalistischer en populistischer dan voorheen.

Velen vragen zich af of het tij kan worden gekeerd. Een van hen is de Franse filosoof Étienne Balibar. In Voor een ander Europa noemt hij de opleving van het nationalistische euroscepticisme in Europa een logische reactie op het delegeren van macht naar Europese experts die niemand kan controleren. Deze bundel bestaat uit Balibars bijdragen aan academische en publieke debatten, en bevat zowel een kritische analyse van als een visie op de toekomst van de Europese Unie.

De kern van Balibars kritiek is dat de EU is verworden tot een project gerund door experts die vooral handelen in het belang van de mondiale financiële sector. In deze zogeheten neoliberale technostructuur staat het belang van de Europese burger op de tweede plaats. Het Griekse drama tijdens de financiële crisis illustreert voor hem hoe neoliberale belangen belangrijker zijn dan individuele belangen van burgers. Het gaat Balibar echter niet alleen om de groeiende ongelijkheden tussen rijk en arm. Ook sociaal-culturele tegenstellingen tussen Europeanen en immigranten zullen naar zijn verwachting verder groeien. Deze spanningen tussen verschillende groepen kunnen zelfs leiden tot gewelddadige conflicten. De Europese Unie zal zonder ingrijpen aan hier ten onder gaan, stelt Balibar.

Pf

Nieuwe grondslagen
Europa staat op een tweesprong – bifurcatie, in jargon – en heeft de keuze om op de huidige weg verder te gaan, of een radicaal andere richting te kiezen. Zoals uit de titel van zijn boek blijkt, pleit Balibar voor die radicaal andere weg: een Europa op nieuwe grondslagen.
De EU is volgens hem onmisbaar om vraagstukken zoals migratie, klimaatverandering en belastingontduiking aan te kunnen. Wel moet de EU dan worden omgevormd tot een ‘transnationale democratie’, waarin alle burgers uit alle landen actief deel kunnen nemen.

In Balibars betoog staan twee grondslagen centraal. In de eerste plaats een solidair Europa. Deze solidariteit moet onder meer vorm krijgen in een transferunie waarin de welvarende landen arme landen financieel steunen. Eén gedeelde munt vraagt om één economisch beleid inclusief belastingen. Daarnaast is in Balibars ogen politieke solidariteit onmisbaar. Ook migranten zouden aanspraak moeten kunnen maken op Europees burgerschap dat hun sociale rechten moet garanderen.
De tweede grondslag is democratisering van het gehele Europese systeem op alle niveaus. Balibar denkt hierbij niet aan een soort superstaat: door de grote onderlinge verschillen tussen de Europese landen is dit een utopie. Hij pleit voor een democratische federatie waarin op lokaal, regionaal, nationaal en Europees niveau burgers meer inspraak en macht krijgen. Het representatieve politieke systeem moet op de schop. Met meer directe inspraak krijgen burgers weer controle op hun eigen bestuur, in plaats van de experts.
Democratische bewegingen zoals het Spaanse Podemos zouden het fundament van deze Europese democratie moeten vormen. Hoe gaat dit dan precies in zijn werk? Balibar suggereert dat een nieuwe linkse partij verschillende progressieve bewegingen met elkaar moet verbinden. Zo kunnen deze groepen de krachten bundelen om een Europa op nieuwe grondslagen tot een realiteit te maken.

Als lezer blijf je vervolgens wel zitten met de vraag: wat voor hervormingen
zijn precies nodig voor een EU op nieuwe grondslagen? Vanuit dit oogpunt is Balibars schets wat onbevredigend. Zijn terughoudendheid om hier uitspraken over te doen heeft als voordeel dat burgers de nodige ruimte hebben om zelf invulling te geven aan hun Europese transnationale democratie. Balibar schetst slechts de richting die Europa volgens hem zou moeten kiezen.

Burgerschap
Bij het samenstellen van een bundel essays is de uitdaging te veel overlap te vermijden. De kritiek op het neoliberalisme, de verwerping van de nationalistische reactie op de vluchtelingencrisis en de noodzaak voor meer democratie zijn thema’s die met enige regelmaat terugkeren. Soms is dit verhelderend, wanneer de filosoof een nieuw aspect van het thema of de relatie tussen zijn verschillende argumenten belicht. Een nieuw concept van burgerschap speelt een rol in de garantie van de rechten van migranten (verruiming) en is een cruciaal onderdeel van zijn visie op participatieve democratie (actief burgerschap). Soms bekroop mij echter een déjà vu-gevoel: heb ik dit niet al gelezen?
Verder steunen Balibars argumenten met enige regelmaat op uitgebreide technische analyses. Hij gaat het gebruik van jargon zoals bifuricatie (tweesprong) en plethos (de menigte) niet uit de weg. De vertaler doet weliswaar goed recht aan Balibars ideeën, maar zulke woordkeuzes maken zijn argumentatie soms minder toegankelijk. Argumenten vragen al met enige regelmaat kennis van de Europese Unie om ze te kunnen volgen.

De bundel Voor een ander Europa geeft mooi inzicht in Balibars visie op Europa. Deze uitgesproken linkse visie probeert ook recht te doen aan de realiteiten van globalisering en nationale diversiteit. Geen technocratie of zelfs democratische superstaat, maar een transnationale democratie
gestoeld op solidariteit en actief burgerschap op lokaal, regionaal, nationaal en Europees niveau. Een democratie waarin de burger centraal staat, in plaats van de regels. Volgens Balibar kan een solidair democratisch
Europa het nationalistische tij keren. Een hoopvolle boodschap, maar er is wel werk aan de winkel.

Eerder verschenen in De Helling

Jan Pieter Beetz is universitair docent bij het departement Bestuurs- en Organisatiewetenschap van de Universiteit Utrecht. Hij doet onderzoek
naar verschillende filosofische voorstellen om de Europese Unie te democratiseren.