Hoe ga je om met het gemis van een grootouder?
[Recensie] Claudia Nolasco Diniz heeft Braziliaanse roots, maar woont sinds 2009 in Nederland. Samen met haar man is ze eigenaar van een boekhandel in Landsmeer.
Haar inspiratie voor dit mooie kinderboek, Voor Opa, haalde ze bij haar neefje Antonio. Toen Antonio vijf jaar was, vroeg hij naar zijn opa. Maar opa was al overleden voor de geboorte van Antonio. Hoe kan je dit gemis een plaatsje geven? Hoe kan je een grootouder die je nooit hebt gekend toch wat dichterbij voelen?
Juf Suzy geeft de kinderen in haar klas de opdracht om een tekening voor hun opa te maken. En wie de mooiste tekening maakt, mag zijn opa in de klas uitnodigen. Alle kinderen zijn enthousiast, behalve Antonio. Hij vindt dit een moeilijke opdracht.
Liv tekent haar opa die in de dierentuin heeft gewerkt, Martijn zijn opa was de beste visser, de opa van Paul is gek op voetbal en spekpannenkoeken,… Maar Antonio weet niet hoe hij aan zijn tekening moet beginnen. Juf Suzy raadt hem aan om vanuit zijn hart en gevoelens te tekenen terwijl hij aan zijn Opa denkt, een tekening over een fijne dag die hij met zijn opa heeft beleefd…
Als Antonio de winnaar blijkt te zijn, begint hij zijn verhaal te vertellen. Een verhaal over een opa die hij nooit heeft gekend. Een verhaal over zijn droom om met opa naar het strand te gaan, en daar te gaan zwemmen en schelpen zoeken. En zandkastelen bouwen en ijsjes eten natuurlijk! Antonio vertelt ook dat zijn opa deze week jarig zou zijn geweest, en dat hij dit met zijn familie gaat vieren op het strand, dat ze wensballonnen gaan oplaten.
Zowel de juf als de kinderen zijn stil geworden van Antonio zijn verhaal. En omdat zijn opa niet naar de klas kan komen, bedenken ze samen een superfijne oplossing. Het wordt een mooie dag voor Antonio, zijn familie, de klasgenootjes en de juf,… en voor alle opa’s.
Dit hartverwarmende verhaal is geïllustreerd door Mieke ter Brake. Haar tekeningen zijn ruw en niet te gedetailleerd. Ik hou wel van haar stijl, apart en gedurfd. De sfeer komt mooi tot uiting. Aan de linkerkant telkens een paginagrote illustratie, aan de rechterkant de tekst in een kleurrijke ballon. Enkel het verhaal van Antonio staat in een witte ballon, mooi om zo de sereniteit en de stilte weer te geven.
Toen ik het verhaal de eerste keer las, was ik even verward. Had Antonio dan toch een tekening gemaakt? De overgang tussen de gewone illustraties en de tekeningen van de kinderen was me ook niet zo duidelijk, alles is in dezelfde stijl weergegeven. Aan het verhaal en de schrijfstijl kan zeker nog een beetje geschaafd worden. Ik miste een mooie structuur en duidelijkheid, wat toch belangrijk is voor de jonge doelgroep van dit boek. Maar de boodschap komt zeker goed over bij de lezer, en daar gaat het in dit verhaal uiteindelijk om. Je voelt de liefde die Claudia Nolasco Diniz in Voor Opa wil leggen. Het was fijn om te lezen hoe de familie opa gaat vieren en herdenken op het strand, hoe ze wensen dat opa blij en trots van boven naar hen kijkt en hij voor altijd in hun hart zal blijven. Maar ook de empathie van de klasgenootjes is zo voelbaar op die laatste pagina’s.
Voor Opa verdient zeker een plaatsje in de klas en thuis. Het maakt vele thema’s bespreekbaar. Hoe ga je om met het gemis van een grootouder, hoe kan je je gevoelens uiten, hoe kunnen we elkaar helpen? Ook het belang van familie én het herdenken van iemand die er niet meer is, wordt goed in beeld gebracht. Ik kijk dan ook uit naar het volgende boek, een verhaal rond Oma.
Dit debuut dat vanuit het hart is geschreven geef ik graag drie schitterende sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
